Ślepota śnieżna

Tradycyjna, wykonana z kości i ścięgien karibu osłona oczu Inuitów, zmniejszająca ilość światła dostającą się do oczu

Ślepota śnieżna – ostre zapalenie spojówek i nabłonka rogówki wywołane ekspozycją na promieniowanie ultrafioletowe[1].

Ślepota śnieżna powstaje w warunkach silnego nasłonecznienia, np. podczas długiego przebywania na śniegu lub na plaży. Może być przejściowa lub trwała.

Stosowane są różnorodne techniki zapobiegania ślepocie śnieżnej. Do historycznych należą „okulary” sporządzane z opaski i zwisających z niej przed oczyma włókien. Współcześnie stosuje się okulary przeciwsłoneczne lub gogle.

Przypisy

  1. ↑ Henry R.H.R. Guly Henry R.H.R., Snow blindness and other eye problems during the heroic age of Antarctic exploration, „Wilderness & Environmental Medicine”, 23 (1), 2012, s. 77–82, DOI: 10.1016/j.wem.2011.10.006, ISSN 1545-1534, PMID: 22441095 [dostęp 2017-12-17] .


Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.