Šimon Ondruš

Šimon Ondruš (ur. 27 października 1924 w Klčowie, zm. 8 stycznia 2011 w Bratysławie^[1]) – słowacki językoznawca, slawista i indoeuropeista^[2]. Do jego zainteresowań naukowych należały: językoznawstwo ogólne, etymologia, komparatystyka i historia językoznawstwa, a także język staro-cerkiewno-słowiański^[2].

Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Słowackiego (dzisiejszego Uniwersytetu Komeńskiego), później pełnił funkcje prodziekana i dziekana^[1]. Był także kierownikiem Katedry Slawistyki i Studiów Indoeuropejskich^[1][3]. Był zatrudniony jako lektor języków słowackiego i czeskiego na Uniwersytecie w Debreczynie oraz jako profesor słowacystyki i bohemistyki na Uniwersytecie w Kolonii nad Renem^[1].

Autor publikacji z zakresu językoznawstwa, w tym etymologii i komparatystyki^[1]. Jego refleksje na temat literatury wielkomorawskiej były publikowane na łamach krajowych i zagranicznych czasopism i wydawnictw zbiorowych^[1]. Autor pracy Úvod do slavistiky (Bratysława 1955, 1956, 1959), współautor publikacji Szláv népek és nyelvek (Budapeszt 1962) i Úvod do štúdia jazykov (Bratysława 1981, 1984, 1987)^[2].

Wybrane publikacje

• Úvod do slavistiky (1955, 1956, 1959)
• Szláv népek és nyelvek (współautorstwo, 1962)
• Úvod do štúdia jazykov (1981, 1984, 1987)
• Život a dielo Metoda, prvoučiteľa národa slovienskeho (1985)
• Odtajnené trezory (2000)
• Odtajnené trezory slov 2, 3 (2002, 2004)

Nagrody

• 1975 Order Cyryla i Metodego (Bułgaria)
• 1980 Medal Komisji Edukacji Narodowej (Polska)

Przypisy