3 Pułk Przedniej Straży Buławy Polnej Litewskiej

Ten artykuł dotyczy 3 Pułku Przedniej Straży Buławy Wielkiej Litewskiej. Zobacz też: 3 Pułk Przedniej Straży - stronę ujednoznaczniającą.
3 Pułk Przedniej Straży
Historia
Państwo

 I Rzeczpospolita

Sformowanie

1776

Dowódcy
Pierwszy

Kazimierz Romanowski

Ostatni

Piruski

Działania zbrojne
Wojna w obronie Konstytucji 3 maja
Powstanie kościuszkowskie
Organizacja
Dyslokacja

patrz: stanowiska

Rodzaj wojsk

Jazda

3 Pułk Przedniej Straży Buławy Polnej Litewskiej – oddział jazdy armii Wielkiego Księstwa Litewskiego wojska I Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Sformowany w 1776 z chorągwi lekkich[1]. W 1776 roku liczył etatowo 150 żołnierzy.
Lustracja dokonana w 1776 roku opisana została następująco[2]:

Od dwóch poprzednich niczym się niedystynguiący y wpodobney trwa nikczemności; Żołd Towarzyski równy iak w Pułku Buławy Wielkiej. Officyerowie zaś gaże ieszcze szczupleysze biorą. Bawi przy Sztabie koni tylko 60. Konsystuią w Miadzile zwielką trudnością, gdyż nic dostać nie mogą. Chcąc furaż kupić o mil kilka wyieżdżać muszą a latem ani paszy nie maią. Powrócenie do dawnych kwater w Raduniu domagaią się, lub przynamniey Choć na inne mieysce aby byli przeprowadzeni.

Stan etatowy według „raty marcowej” z 1777 roku wynosił 150 żołnierzy[3]. Początkowo pułk składał się z pięciu chorągwi. Według raportu z lutego 1777 faktycznie służyło 148 osób. Uchwały sejmu czteroletniego podniosły liczebność pułku do 612 ludzi. Stan ten przetrwał do wybuchu powstania kościuszkowskiego[4].

Stanowiska

  • Mozyr, Łojów (1789),
  • Mozyr (1790),
  • Strzeszyn (1791),
  • Wiłkowyszki (październik 1792)[1].

Żołnierze pułku

Szefem pułku był każdorazowo hetman polny Wielkiego Księstwa Litewskiego. Po zniesieniu buław polnych przez sejm czteroletni, szefem pułku został Michał Zabiełło. Etatową obsadę oficerską normował etat stutysięczny wojska, według którego w pułku powinni się znajdować: pułkownik, podpułkownik, dwóch majorów, kwatermistrz, audytor, dwóch adiutantów, czterech rotmistrzów z chorągwiami, czterech rotmistrzów sztabowych, ośmiu poruczników, ośmiu chorążych[5]. W korpusie oficerskim ok. 17% to Tatarzy[2].

Szefowie pułku[6]:

Pułkownicy[1][6]:

  • Kazimierz Romanowski (1774–1791)
  • gen. mjr Antoni Chlewiński (1791–1793)
  • Jakub Baranowski (1793–)
  • Stefan Piruski[a]

Bitwy i potyczki

Regiment brał udział w wojnie w obronie Konstytucji 3 maja i w insurekcji kościuszkowskiej[1]:

Uwagi

  1. Według Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 200 był podpułkownikiem.

Przypisy

Bibliografia

  • Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
  • Mariusz Machynia, Valdas Rakutis, Czesław Srzednicki: Oficerowie wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego. Sztab, kawaleria, artyleria, wojska inżynieryjne i piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1999. ISBN 83-7188-239-4.
  • p
  • d
  • e
Oddziały wojska I Rzeczypospolitej 1717–1795
Dywizje
koronne
litewskie
Brygady
koronne
litewskie
Regimenty
piesze
koronne
litewskie
Pułki jazdy/
ułanów
koronne
litewskie
Pułki
przedniej straży
koronne
litewskie
Pułki kozaków
Regimenty
dragonów
koronne
litewskie
Oddziały targowickie
Oddziały insurekcji
kościuszkowskiej
koronne
litewskie
Chorągwie
i szwadrony
koronne
litewskie
Bataliony
koronne
litewskie
Artyleria
koronna
litewska
  • 1 kompania
Bitwy
konfederacja barska
wojna 1792
  • p
  • d
  • e
Okresy
Struktury
Rodzaje wojsk
Formacje
wojskowe
Jazda
Piechota
Konfederacje żołnierskie
Rokosze
Hetmani
Terminy
wojskowe
Większe oddziały
w XVII wieku
Armia koronna
w XVIII wieku
Dywizje
Brygady KN
Armia litewska
w XVIII wieku
Dywizje
Brygady KN
Insurekcja
kościuszkowska
Dywizje

Chorąży wielki koronny