Adam Raciborski : Życiorys, Dzieła, Przypisy, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Adam Raciborski

Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1809
Radom

Data i miejsce śmierci

14 lutego 1871
Paryż

profesor nauk medycznych

Specjalność: psychiatria

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1834

Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons

Adam Raciborski (ur. 24 grudnia 1809 w Radomiu, zm. 14 lutego 1871 w Paryżu) – polski lekarz, autor podręczników medycznych, powstaniec listopadowy^[1].

Życiorys

Studiował medycynę w Warszawie. W 1831 roku uczestniczył w powstaniu listopadowym pełniąc obowiązki lekarza w 4. pułku Wojska Polskiego. Odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari. Po jego upadku w 1832 roku udał się na przymusową emigrację do Francji, do Besançon, gdzie zjednał sobie wielką sławę leczeniem grasującej tam wówczas w tym kraju cholery. W 1834 otrzymał w Paryżu stopień doktora, w 1838 otrzymał posadę przełożonego kliniki w szpitalu Charité, a następnie profesora w akademii medycznej; między lekarzami paryskimi używał wysokiej powagi i uznania, był współzałożycielem Towarzystwa Lekarzy Polskich w Paryżu.

W latach 1860-1871 był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk^[2]^[3]. Współzałożyciel i pierwszy sekretarz Towarzystwa Paryskiego Lekarzy Polskich. Odznaczony Legią Honorową. Zmarł w Paryżu wycieńczony głodem w czasie oblężenia przez wojska pruskie, pochowany na cmentarzu Montparnasse.

Dzieła

W języku polskim wydał "O styczności medycyny z innemi naukami, sztukami pięknemi i literaturą" (Paryż, 1858)^[3]. Wiele jego rozpraw i dzieł uwieńczonych było nagrodami. Z tych prac jego ważniejsze są:

"Essai sur le danger de la constipation et les tumeurs storcorales" (1834),
"Nouveau manuel compiet d'auscultation et de percussion" (pol. "Nowy podręcznik osłuchiwania i opukiwania")^[4] (1835)^[1];
"Du la puberte et de l'âge critique chez les femmes" (1844).

Przypisy

↑ ^a ^b Iłowiecki 1981 ↓, s. 196.
↑ Erzepki 1896 ↓, s. 4.
↑ ^a ^b Orgelbrand i XIX w ↓.
↑ Jeden z pierwszych podręczników auskultacji (osłuchiwania) i perkusji (opukiwania), oparty na własnych badaniach Raciborskiego

Bibliografia

Robert Bielecki "Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego" Tom III wyd. 1998 ISBN 83-900576-4-6
S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, XIX i pocz. XX wieku (może wymagać uaktualnienia).
Bolesław Erzepki: Spis członków Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu. Poznań: 1896, s. 4.
Maciej Iłowiecki: Dzieje nauki polskiej. Warszawa: Interpress, 1981. ISBN 83-223-1876-6.