Aimable Pélissier

Aimable Pélissier

Aimable Jean Jacques Pélissier, książę de Malakoff

Marszałek Francji
Data i miejsce urodzenia	6 listopada 1794 Maromme
Data i miejsce śmierci	22 maja 1864 Algier
Przebieg służby
Siły zbrojne	Cesarstwo Francuskie Królestwo Francji II Cesarstwo Francuskie
Główne wojny i bitwy	interwencja w Hiszpanii ekspedycja na Moreę podbój Algierii wojna krymska
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Aimable Jean Jacques Pélissier, książę de Malakoff (ur. 6 listopada 1794 w Maromme, Sekwana Nadmorska, zm. 22 maja 1864 w Algierze) – francuski wojskowy i mąż stanu, marszałek Francji, uczestnik wojny krymskiej; znany jako zdobywca Algierii i twierdzy Sewastopol.

Wcześnie przeznaczony przez rodzinę^[a] do zawodu żołnierza, uczęszczał do znanej wojskowej szkoły w La Flèche, a następnie ukończył studia w prestiżowej Akademii Wojskowej Saint-Cyr^[1]. W 1815 otrzymał promocję na stopień podporucznika artylerii; po odbytym w 1819 egzaminie dodatkowym skierowano go do pracy sztabowej. Jako adiutant uczestniczył w kampanii interwencyjnej w Hiszpanii (1823), a w latach 1828-1829 także we francuskiej ekspedycji generała Maison na pacyfikowaną przez Turków Moreę^[2].

Następnie odbywał z przerwami służbę w Algierze, gdzie uczestniczył w działaniach prowadzonej przez Francuzów kolonizacji i w podboju kraju. Po krótkim pobycie w 1830 przerwanym służbą sztabową w Paryżu, powrócił tam w 1839 jako uczestnik kampanii skierowanej przeciw zrewoltowanemu emirowi Abd El-Kaderowi. W walce z jego partyzantką odznaczył się zdecydowaniem i bezwzględnością, m.in. w czerwcu 1845 doprowadzając do zagazowania cywilnej ludności plemienia Uled Riah w jaskiniach gór Dahra, gdzie szukała ona schronienia^[2]. Awansowany w 1846 do rangi generała brygady, w latach 1848-1851 pełnił funkcję wojskowego komendanta nadbrzeżnej strefy Oranu^[1]. W 1852, po prezydenckim zamachu stanu Napoleona III, przejściowo pełnił obowiązki gubernatora Algierii, kierując podbojem plemiennych terytoriów południowych^[1][2].

W styczniu 1855 został na miejsce marszałka Canroberta^[3] mianowany dowódcą francuskiego korpusu ekspedycyjnego w toczącej się wojnie krymskiej. W trakcie oblężenia Sewastopola pod jego dowództwem 8 września dokonano zdobycia decydującej pozycji – fortu na wzgórzu Małachowskim, i opanowania twierdzy. W uznaniu tych zasług uzyskał natychmiastową nominację na marszałka Francji, a w lipcu 1858 przyznano mu również tytuł księcia Malakoff. Od marca 1858 do kwietnia 1859 pełnił obowiązki ambasadora w Londynie, a od 1860 pozostawał aż do śmierci na stanowisku gubernatora francuskiej Algierii^[1][2].

Uwagi

Przypisy