Andriej Woronichin

Ten artykuł od 2022-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Andriej Woronichin

Grawiura Wiktora Bobrowa z lat 80. XIX wieku

Data i miejsce urodzenia

28 października 1759
Nowoje Usolje

Data i miejsce śmierci

5 marca 1814
Petersburg

Narodowość

rosyjska

Alma mater

Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu

Uczelnia

Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu

Wpłynął na

Konstantin Thon

Praca

Budynki

Sobór Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Petersburgu, Instytut Górniczy w Petersburgu, budynek Skarbu Państwa w Petersburgu

Multimedia w Wikimedia Commons

Andriej Woronichin (ros. Андре́й Ники́форович Ворони́хин) (ur. 17 października / 28 października 1759 we wsi Nowoje Usolje w Kraju Permskim, zm. 21 lutego / 5 marca 1814 w Sankt Petersburgu) – rosyjski architekt i malarz, twórca rosyjskiej odmiany stylu empire.

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopa pańszczyźnianego w dobrach hrabiego Aleksandra Stroganowa, wieloletniego prezesa Cesarskiej Akademii Sztuk w Sankt Petersburgu.

Naukę malarstwa rozpoczął w pracowni ikon Gawriiła Juszkowa. Talent młodzieńca zwrócił uwagę Stroganowa, który w roku 1777 wysłał go na naukę do Moskwy. Mistrzami Woronichina byli prawdopodobnie architekci Wasilij Bażenow i Matwiej Kazakow. W roku 1779 Woronichin zamieszkał w Sankt Petersburgu.

W roku 1785 został uwolniony od statusu chłopa pańszczyźnianego. W latach 1786-1790 studiował architekturę, mechanikę i matematykę we Francji i Szwajcarii.

Od początku lat 1800-ch był wykładowcą Akademii.

Jednym z pierwszych realizacji Woronichina stały się wnętrza Pałacu Stroganowa (1793). Bogaty barokowy wystrój – dzieło Bartolomeo Rastrelli – Woronichin zastąpił wystrojem klasycystycznym, wyróżniającym się prostota i elegancją.

W roku 1797 Rada Akademii przyznała Woronichinowi godność akademika malarstwa perspektywicznego za obraz przedstawiający letnią rezydencję Stroganowa na Czornej Reczce w Petersburgu. W roku 1800 otrzymał tytuł akademika architektury za projekt kolumnady w Peterhofie. W roku 1802 został powołany na profesora Akademii Sztuk.

Za najwybitniejsze dzieło Woronichina uważany jest sobór Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Petersburgu. Budowa trwała od 1801 do 1811. Budynek utrzymany jest w stylu palladiańskiego klasycyzmu z wysoką kopułą i szeroką kolumnadą.

Budynek Instytutu Górniczego powstał w latach 1806-1811 w surowym stylu doryckim. Monumentalny dwunastokolumnowy portyk dominuje nad zespołem istniejących wcześniej budynków.

Również inne budynki projektu Woronichina – Gmach Skarbu Państwa, kolumnady i kaskady w Peterhofie, wnętrza pałaców i założenia parkowe w Gatczynie i Pawłowsku utrzymane były w surowym stylu Empire. Francuscy historycy architektury dopatrują się wpływu projektów Claude Nicolas Ledoux i Étienne-Louis Boullée.