Andrij Połunin

Andrij Połunin
Андрій Полунін
Pełne imię i nazwisko

Andrij Wiktorowycz Połunin

Data i miejsce urodzenia

5 marca 1971
Dniepropietrowsk

Wzrost

174 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1981–1985 Dnipro-75 Dniepropetrowsk
1985–1989 SportInternat Dniepropetrowsk
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1989 Szachtar Pawłohrad 1 (0)
1990–1996 Dnipro Dniepropetrowsk 152 (23)
1997 CSKA Kijów 14 (0)
1997 Krywbas Krzywy Róg 9 (2)
1998 Karpaty Lwów 14 (1)
1998–1999 1. FC Nürnberg 16 (2)
1999–2000 → FC St. Pauli 29 (4)
2000–2002 → Rot-Weiss Essen 28 (1)
2002–2003 Dnipro Dniepropetrowsk 6 (0)
2003–2004 Krywbas Krzywy Róg 1 (0)
W sumie: 270 (33)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1992–1995  Ukraina 9 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2007–2012 Naftowyk-Ukrnafta Ochtyrka (dyrektor sportowy)
2012 Arsenał Kijów (dyrektor wykonawczy)
2013– Naftowyk-Ukrnafta Ochtyrka (dyrektor sportowy)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Andrij Wiktorowycz Połunin, ukr. Андрій Вікторович Полунін, ros. Андрей Викторович Полунин, Andriej Wiktorowicz Połunin (ur. 5 marca 1971 w Dniepropietrowsku, Ukraińska SRR) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika, reprezentant Ukrainy, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Wychowanek Szkoły Piłkarskiej Dnipro-75 Dniepropetrowsk, a potem Internatu Sportowego w Dniepropetrowsku. Pierwszy trener Witrohonow[1]. W 1989 rozpoczął karierę piłkarską w drużynie rezerwowej Dnipra Dniepropetrowsk. Również grał w farm-klubie Szachtar Pawłohrad. W 1991 debiutował w podstawowym składzie Dnipra. W latach 1997-1998 występował w zespołach CSKA Kijów, Krywbas Krzywy Róg i Karpaty Lwów. Latem 1998 wyjechał do Niemiec, gdzie bronił barw klubów 1. FC Nürnberg, FC St. Pauli i Rot-Weiss Essen. W 2002 powrócił do Ukrainy, gdzie został piłkarzem Dnipra. W następnym sezonie przeniósł się do Krywbasa, w którym zakończył karierę piłkarską[2].

Kariera reprezentacyjna

28 października 1992 debiutował w drużynie narodowej Ukrainy w zremisowanym 1:1 meczu towarzyskim z Białorusią. Łącznie rozegrał 9 gier reprezentacyjnych i strzelił 1 gola do bramki Włoch[3].

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej przez pewien czas odpoczywał od piłki nożnej. Dopiero od 2007 pełnił funkcje dyrektora sportowego klubu Naftowyk-Ukrnafta Ochtyrka. We wrześniu 2012 został zaproszony na stanowisko dyrektora wykonawczego Arsenału Kijów[4], w którym pracował do grudnia 2012[5]. Po tym powrócił do poprzedniego stanowiska w ochtyrskim klubie[6].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

Sukcesy indywidualne

Przypisy

  1. ↑ UA-Футбол. Андрей Полунин: "Обо всем, что было, не жалею!"
  2. ↑ UA-Футбол. Андрей Полунин: "В Германии не довелось увидеть игрока, пьяного в стельку"
  3. ↑ Единственный, кто забивал Италии - football.ua. [dostęp 2009-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-12)].
  4. ↑ UA-Футбол. Вадим Рабинович: Андрей Полунин в клубе является первым человеком
  5. ↑ UA-Футбол. Полунин покинул киевский "Арсенал"
  6. ↑ UA-Футбол. Андрій Полунін повернувся в "Нафтовик"

Bibliografia

  • A. Polunin, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-01] .
  • Andrij Połunin w bazie Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej (ukr.)
  • Andrij Połunin w bazie FBref.com (port. • ang. • fr. • wł. • niem. • hiszp.)
  • Andrij Połunin w bazie Allplayers.in.ua (ukr.)
  • Andrij Połunin w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
  • Andrij Połunin w bazie Football Facts (ros.)
  • Andrij Połunin w bazie National Football Teams (ang.)
  • Andriy Polunin, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-21] .