Andrzej Zachariasz
| Państwo działania |
|
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia filozofii, metafilozofia, teoria bytu, teoria poznania[2] | |
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej |
| Doktorat | 1975[1] |
| Habilitacja | 1983[1] |
| Profesura | 27 grudnia 1993[2] |
Andrzej Leszek Zachariasz (ur. 26 lutego 1945 w Górce Kościejowskiej) – polski filozof, profesor nauk humanistycznych, pracownik naukowy Międzywydziałowego Instytutu Filozofii Uniwersytetu Rzeszowskiego i Instytutu Filozofii Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej[1][2].
Życiorys
Jest absolwentem studiów doktoranckich Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej[1], w 1975 r. doktoryzował się na podstawie pracy zatytułowanej Koncepcja poznania historycznego w filozofii Henryka Rickerta, w 1983 r. otrzymał habilitację za pracę pt. Człowiek a poznanie humanistyczne w filozofii W. Diltheya[1]. W 1993 r. uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych[2]. Był zatrudniony w Instytucie Filozofii na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej[2].
Pracował na stanowisku dyrektora na Międzywydziałowym Instytucie Filozofii Uniwersytetu Rzeszowskiego[2].
