Antoine du Prat

Antoine du Prat

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	17 stycznia 1463 Issoire
Data i miejsce śmierci	9 lipca 1535 Nantouillet
Miejsce pochówku	?↗
Arcybiskup Sens
Okres sprawowania	1525–1535
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1517
Kreacja kardynalska	21 listopada 1521 Klemens VII
Kościół tytularny	Sant’Anastasia
Multimedia w Wikimedia Commons

Antoine du Prat (ur. 17 stycznia 1463 w Issoire, zm. 9 lipca 1535 w Nantouillet) – francuski kardynał.

Życiorys

Urodził się 17 stycznia 1463 roku w Issoire, jako syn Antoine’a du Prata seniora i Jaqueline Bohier^[1]. W 1493 roku ożenił się z Françoise Veiny D’Abrouze i miał z nią córkę i dwóch synów (jeden z nich, Guillaume, został później biskupem Clermont)^[1]. W 1495 roku został prokuratorem generalnym Parlamentu Tuluzy, a dziewięć lat później Ludwik XII mianował go maître des requêtes na swoim dworze^[1]. Następnie pełnił urzędu przewodniczącego Parlamentu Paryskiego, kanclerza Francji i szambelana królewskiego^[1]. Towarzyszył Franciszkowi I w jego wyprawie do Italii, gdzie odniósł zwycięstwo pod Marignano^[1]. W 1516 roku, w imieniu Franciszka I negocjował z Leonem X konkordat, w którym zawarł klauzulę przyznającą królowi prawo do mianowania członków kościelnej hierarchii^[1]. Po spotkaniu na Polu Złotogłowia, du Prat miał negocjować z Thomasem Wolseyem, by zarządzić mediację między Henrykiem VIII a Franciszkiem I, jednak nie doszło to do skutku^[1]. Po śmierci żony du Prat postanowił obrać karierę kościelną i w 1517 roku przyjął święcenia kapłańskie^[1]. 20 marca 1525 roku został wybrany arcybiskupem Sens^[2]. 21 listopada 1527 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Sant’Anastasia^[2]. Od 1528 roku pełnił także funkcję administratora apostolskiego Albi, a od 1534 – Meaux^[2]. W 1529 roku przebywał w Cambrai, gdzie podpisano pokój pomiędzy Ludwiką Sabaudzką a Małgorzatą z Nawarry^[1]. Publicznie sprzeciwiał się papieżowi, który odmówił unieważnienia małżeństwa Henryka VIII z Katarzyną Aragońską, uznając że odmowa może być zbyt ryzykowna^[1]. Mimo tego, nie zgadzał się z królem w jego decyzji ponownego małżeństwa bez uznania nieważności poprzedniego związku przez Stolicę Piotrową^[1]. Stanowczo sprzeciwiał się także rozszerzaniu protestantyzmu, uznając stosowanie tortur i kar śmierci^[1]. Zmarł 9 lipca 1535 roku w Nantouillet^[1].

Przypisy