Antoni Lucci
| biskup | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 2 sierpnia 1681 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 25 lipca 1752 |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja | 18 czerwca 1989 |
| Wspomnienie | 25 lipca |
 | |||
| Data urodzenia | 2 sierpnia 1682 | ||
|---|---|---|---|
| Data śmierci | 24 lipca 1752 | ||
| Biskup Bovino | |||
| Okres sprawowania | od 1729 do 1752 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 19 września 1705 | ||
| Nominacja biskupia | 7 lutego 1729 | ||
| Sakra biskupia | 13 lutego 1729 | ||
| |||
| Data konsekracji | 13 lutego 1729 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Benedykt XIII | ||||
| Współkonsekratorzy | Giovanni Francesco Nicolai | ||||
| |||||
Antoni Lucci (ur. 2 sierpnia 1681 w Agnone del Sannino we Włoszech, zm. 25 lipca 1752 w Bovino) – włoski franciszkanin konwentualny, biskup, błogosławiony.
Uczył się najpierw w rodzinnym Agnone del Sannino, a następnie w Neapolu i w Asyżu. Będąc już franciszkaninem poznał późniejszego świętego Franciszka Antoniego Fasaniego.
Był profesorem i prefektem studiów w Agnone, następnie prowincjałem i rektorem kolegium św. Bonawentury w Rzymie. W 1729 został wyniesiony na stolicę biskupią w Bovino przez papieża Benedykta XIII. Jako biskup wprowadzał dyscyplinę kościelną, wybudował katedrę, seminarium duchowne i liczne kościoły.
Był autorem podręcznika teologii i dziejów świętych franciszkańskich z wczesnego okresu zakonu – Ragioni istoriche[1]. Beatyfikowany został przez papieża Jana Pawła II 18 czerwca 1989.
Zobacz też
- święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- modlitwa za pośrednictwem świętego
- beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II
Przypisy
- ↑ Tadeusz Słotwiński, Maksymilian Damian: Święci franciszkańscy na każdy dzień. Wrocław: Wydaw. Św. Antoniego, 2003, s. 320-321. ISBN 83-88598-38-4.
Linki zewnętrzne
- Antoni Lucci [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-09-06] (ang.).
