Antoni Rurański

Antoni Rurański

Data i miejsce urodzenia	10 maja 1911 Hajduki Wielkie
Data i miejsce śmierci	12 listopada 1970 Chorzów
Wzrost	167 cm[1]
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub Haller Chorzów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1933–1939 Ruch Chorzów 35 (0) 1939–1941 Bismarckhütter SV 1946–1947 Ruch Chorzów 1948–1953 Beskid Andrychów
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Antoni Rurański (ur. 10 maja 1911 w Hajdukach Wielkich, zm. 12 listopada 1970 w Chorzowie) – polski piłkarz występujący na pozycji obrońcy.

Rurański był wychowankiem Hallera Chorzów, z którego trafił w 1933 roku do Ruchu Chorzów^[1]. W „Niebieskich” zadebiutował 2 września 1934 roku w przegranym 2:1 meczu z Wisłą Kraków^[2]. Rurański trzykrotnie został w barwach Ruchu mistrzem Polski (1934, 1935, 1936, natomiast w sezonie 1937 zajął z drużyną trzecie miejsce w tabeli na zakończenie rozrywek ligowych^[1]. Dwa dni po wybuchu II wojny światowej niemieckie władze okupacyjne zlikwidowały Ruch, natomiast w listopadzie powołały w jego miejsce Bismarckhütter SV, w którym grała część przedwojennych piłkarzy klubu^[3]. Rurański reprezentował Bismarckhütter SV do 1941 roku. Po zakończeniu wojny wrócił na dwa sezony do Ruchu występującego wówczas w A klasie, po czym w latach 1948–1953 grał dla Beskidu Andrychów^[1].

Statystyki klubowe

Sukcesy

Ruch Chorzów

• Mistrzostwo Polski (3 razy) w sezonach: 1933, 1934, 1935
• Trzecie miejsce w mistrzostwach Polski w sezonie 1937

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek: Ruch Chorzów. GiA Katowice, 1995. ISBN 83-902751-3-9.
• Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii. GiA Katowice, 2017. ISBN 978-83-88232-61-9.