Arthur O’Leary
| Data i miejsce urodzenia | 15 marca 1834 |
|---|---|
| Pochodzenie | irlandzkie |
| Data śmierci | 13 marca 1919 |
| Gatunki | muzyka poważna, muzyka romantyczna |
| Zawód | kompozytor, pianista, pedagog |
Arthur O’Leary (ur. 15 marca 1834 w Tralee, zm. 13 marca 1919) – irlandzki kompozytor, pianista i pedagog.
Życiorys
Pochodził z umuzykalnionej rodziny. Jego ojciec był organistą w parafii Tralee, dziadek – nauczycielem muzyki, wujek – organistą w Katedrze Najświętszej Maryi Panny w Killarney. Arthur O’Leary był poprzez ojca spokrewniony z Arthurem Sullivanem[a][1].
Początkowo uczył się muzyki w domu, ale w wieku 8 lat swoją biegłością gry na fortepianie zainteresował Wyndhama Goulda, który objął go patronatem i sfinansował jego dalszą naukę[2][1]. W latach 1844–1846 studiował w Dublinie[1], a następnie wyjechał do Niemiec by od 1847 studiować w lipskim konserwatorium[2].
Przez pięć lat doskonalił tam technikę gry na fortepianie u Ignaza Moschelesa i Louisa Plaidy’ego, studiował kontrapunkt u Moritza Hauptmanna i kompozycję u Juliusa Rietza[2][1]. W Lipsku mieszkał w domu Preussera, dzięki czemu miał okazję poznać osobiście m.in. Mendelssohna oraz Roberta i Clarę Schumannów[2].
W 1852 przeniósł się do Londynu i rozpoczął studia w Królewskiej Akademii Muzycznej pod kierunkiem Ciprianiego Pottera i Williama Sterndale’a Bennetta. W 1856 Hrabia Westmorland mianował go profesorem tejże akademii. O’Leary wykładał tam aż do 1903[2][1]. Wśród jego studentów był jego daleki kuzyn Arthur Sullivan oraz Charles Villiers Stanford.
O’Leary wykładał również w innych londyńskich uczelniach muzycznych: w National Training School for Music (od jej założenia w 1876) oraz w Guildhall School of Music and Drama (od jej założenia w 1880)[1].
Twórczość
Jego dorobek kompozytorski obejmuje utwory orkiestralne, wokalne (głównie pieśni) i wokalno-instrumentalne (muzyka liturgiczna) oraz utwory na fortepian i wyciągi fortepianowe. Zajmował się też edycją wydań nutowych. Redagował m.in. Oratorium na Boże Narodzenie Bacha, utwory fortepianowe Bennetta, msze Hummla, Simon Sechtera i Schuberta[2].
Zdaniem współczesnego irlandzkiego kompozytora i krytyka muzycznego Raymonda Deane’a, O’Leary był znakomitym kompozytorem salonowym, a jego utwory nadają się idealnie na bis lub jako zestawy konkursowe czy egzaminacyjne. Jednakże niektóre jego kompozycje – takie jak toccata F-dur, czy wariacje c-moll – „są bardziej znaczącymi dziełami, przeznaczonymi dla profesjonalnych pianistów i mogącymi być ozdobą niejednego recitalu”[3].
Wybrane kompozycje[4]
| Orchestral (niepublikowane)
Songs
| Muzyka liturgiczna
Piano music
|
|
Uwagi
- ↑ Ojciec Arthura O’Leary i dziadek Arthura Sullivana byli kuzynami.
Przypisy
Bibliografia
William Barclay Squire: O'Leary, Arthur. W: A Dictionary of Music and Musicians. MacMillan & Co., 1900, s. 496. (ang.).- O'Leary, Arthur (1834–1919). W: Maggie Humphreys, Robert Evans: Dictionary of Composers for the Church in Great Britain and Ireland. Londyn: Mansel, 1997, s. 250. ISBN 0-7201-2330-5. (ang.).
- Bob Fitzsimons: Arthur O'Leary & Arthur Sullivan. Musical Journeys from Kerry to the Heart of Victorian England. Tralee: Doghouse Books, 2008. ISBN 978-0-9558746-1-1. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Arthur O’Leary – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- Fragment książki Arthur O'Leary & Arthur Sullivan Musical Journeys from Kerry to the Heart of Victorian England Boba Fitzsimonsa. [w:] Doghouse Books [on-line]. [dostęp 2017-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-23)]. (ang.). (ang.)
