Clarence Johnson

Kelly Johnson, właśc. Clarence Leonard Johnson (ur. 27 lutego 1910, zm. 21 grudnia 1990) – amerykański inżynier lotnictwa i innowator. Tygodnik Aviation Week & Space Technology umieścił go na ósmym miejscu na liście 100 najważniejszych osób w historii lotnictwa^[1].

Życiorys

Kelly Johnson urodził się w 1910 roku w odosobnionym amerykańskim mieście górniczym Ishemping, w stanie Michigan. Jego rodzice byli szwedzkimi imigrantami pochodzącymi ze szwedzkiego miasta Malmö. Johnson wstydził się ubóstwa swojej rodziny i poprzysiągł sobie, że osiągnie wysoką pozycję.

Studiował inżynierię lotnictwa na University of Michigan.

Przezwisko „Kelly” wywodzi się z czasów, kiedy Johnson uczęszczał do szkoły podstawowej.

W wieku 13 lat zaprojektował swój pierwszy samolot.

Był trzykrotnie żonaty.

Praca w Lockheed

Johnson został zatrudniony w Lockheed Corporation po ukończeniu studiów w 1933 roku. Zaproponował głównemu inżynierowi, Hallowi Hibbardowi zmiany w modelu Lockheed Model 10 Electra i jego sugestie zostały bardzo dobrze przyjęte. W 1938 roku został awansowany na stanowisko głównego inżyniera-projektanta. W 1952 roku stał się głównym inżynierem w fabryce firmy w Burbank w stanie Kalifornia. W 1956 roku został mianowany wiceprezydentem firmy zajmującym się sprawami rozwoju i badań. W 1955 roku na prośbę CIA zajął się budową bazy lotniczej w Groom Lake w stanie Nevada, później znanej jako Strefa 51. Tam przeprowadzano testy samolotu Lockheed U-2.

Współprojekty lotnicze

Kelly Johnson brał udział w projektowaniu, między innymi, następujących samolotów:

• Lockheed L-10 Electra
• Lockheed L-14 Super Electra
• Lockheed P-38 Lightning
• Lockheed U-2
• Lockheed SR-71 Blackbird
• Lockheed C-130 Hercules

Zobacz też

• KISS (reguła)

Przypisy