Darryl Dawkins

Darryl Dawkins
Ilustracja
Dawkins w 2009 roku
#53, 45, 50
środkowy
Pseudonim

Sir Slam, Dr. Dunkenstein, Chocolate Thunder[1]

Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1957
Orlando

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 2015
Allentown

Wzrost

211 cm

Masa ciała

114 kg

Kariera
Aktywność

1975–2000

Szkoła średnia

Maynard Evans (Orlando, Floryda)

College

Syracuse (2011–2015)

Draft

1975, numer: 5
Philadelphia 76ers

Kariera klubowa
Lata Kluby Wyst.
1975–1982 Philadelphia 76ers 448
1982–1987 New Jersey Nets 258
1987 Utah Jazz 4
1987–1989 Detroit Pistons 16
1989–1991 Auxilium Torino (Włochy) 60
1991–1992 Olimpia Philips Mediolan (Włochy) 30
1992–1994 Libertas Forlì (Włochy) 60
1994–1995 Harlem Globetrotters
1995–1996 Sioux Falls Skyforce (CBA) 22
1999–2000 Winnipeg Cyclone (IBA) 18
2000 Pennsylvania ValleyDawgs (USBL) 1
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1998–2000 Winnipeg Cyclone (IBA)
1999–2006 Pennsylvania ValleyDawgs (USBL)
2000–2001 Tampa Bay ThunderDawgs (ABA)
2005–2006 Newark Express (ABA)
2009–2010 Lehigh Carbon Community (NJCAA)
Strona internetowa

Darryl Dawkins (ur. 11 stycznia 1957 w Orlando, zm. 27 sierpnia 2015 w Allentown) – amerykański koszykarz, występujący na pozycji środkowego, wybrany do NBA po ukończeniu szkoły średniej. Po zakończeniu kariery zawodniczej trener koszykarski.

13 listopada 1979 roku podczas spotkania z Kansas City Kings wykonał wsad nad Billem Robinzine, podczas którego wyrwał obręcz z tablicy[2]. Wymyślił na ten wsad cały szereg nazw: The Chocolate-Thunder-Flying, Robinzine-Crying, Teeth-Shaking, Glass-Breaking, Rump-Roasting, Bun-Toasting, Wham-Bam, Glass-Breaker-I-Am-Jam. Trzy tygodnie później powtórzył swój wyczyn w trakcie spotkania z San Antonio Spurs[1].

W sezonie 1984/84 ustanowił nadal aktualny rekord NBA w liczbie fauli (386)[1].

Z powodu kontuzji opuścił finały NBA w 1988 roku, przeciw Los Angeles Lakers.

Osiągnięcia

NBA
Inne
  • 3. miejsce w Eurolidze (1992)
  • Mistrz CBA (1996)
  • Awans do:
    • Serie A z Auxilium Torino (1990)
    • Serie B2 z Libertas Forlì (1993)
  • Zaliczony do Galerii Sław Sportu stanu Floryda (2008)[1]
Trenerskie

Przypisy

  1. a b c d Florida Sports Hall Of Fame – Darryl Dawkins. flasportshof.org. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  2. A sweet shattering. bruinhoopreport.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  3. NBA Championships: Year by Year Champions. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Profil na NBA.com (ang.)
  • Statystyki z NBA na basketball-reference.com (ang.)
  • Profil na legabasket.it (wł.)
  • Profil w bazie IMDb (ang.)
  • Profil na hispanosnba.com (ang.)
  • Profil na filmweb.pl
  • Profil na realgm.com (ang.)
  • Profil na landofbasketball.com (ang.)
  • A fond farewell to an NBA legend, Darryl Dawkins (ang.)
  • p
  • d
  • e
Pierwsza runda
Druga runda
  • p
  • d
  • e
Zdobywcy tytułu Trenera Roku USBL
  • 1985: Oliver
  • 1986: Bibby
  • 1987: Gibbons
  • 1988: Ervin
  • 1989: nie wybrano
  • 1990: Morgan
  • 1991: Lange
  • 1992: Outlaw
  • 1993: Lucas
  • 1994: Outlaw
  • 1995: Mashak
  • 1996: Musselman
  • 1997: Mackey
  • 1998: Hodge
  • 1999: Dawkins i Mackey
  • 2000: Davidson
  • 2001: Parish
  • 2002: Flax i Grant
  • 2003: Levingston
  • 2004: Osbourne
  • 2005: Charles
  • 2006: Gates
  • 2007: Osbourne