Dziura koronalna
Dziura koronalna (nazywana dawniej M-centrum) – ciemniejsze obszary w koronie słonecznej, związane z „otwartymi” liniami pola magnetycznego, istniejące przez większą część cyklu słonecznego ponad biegunami Słońca. Dziury koronalne są źródłami wiatru słonecznego o dużej prędkości[1].
Dziury koronalne są dobrze widoczne w zakresie promieniowania rentgenowskiego oraz linii neutralnego helu, a w sprzyjających warunkach powodują burze magnetyczne na Ziemi, pozbawione często fazy dodatniej.
Dziury koronalne odkrył Max Waldmeier wykonując obserwacje w świetle białym w latach pięćdziesiątych XX wieku. Potwierdziły to późniejsze obserwacje w zakresie rentgenowskim. Obecnie są obserwowane przez satelity, między innymi przez spektrometr koronalny (CDS) na satelicie SOHO fotografującym Słońce w dalekim ultrafiolecie.
Przypisy
- ↑ Coronal Holes. [dostęp 2010-02-07].
Linki zewnętrzne
- Aktualna pogoda kosmiczna w tym i dziury koronalne (ang.)
- Dziura koronalna na stronie NASA. 2002. [dostęp 2016-05-14]. (ang.).
- p
- d
- e
| Budowa |
|
|---|---|
| Atmosfera |
|
| Struktura zewnętrzna |
|
| Zjawiska związane ze Słońcem |
|
| Tematy pokrewne |
|
- Żółty karzeł, typ widmowy: G2 V
Kontrola autorytatywna (zjawisko naturalne):
- Britannica: topic/coronal-hole
- БРЭ: 2099117
- SNL: koronahull
- Catalana: 0250985
