Ermanno Olmi

Ermanno Olmi

Data i miejsce urodzenia	24 lipca 1931 Bergamo
Data i miejsce śmierci	5 maja 2018 Asiago
Zawód	reżyser scenarzysta producent
Współmałżonek	Loredana Detto (od 28.02.1963 do 07.05.2018; jego śmierć) – 3 dzieci
Lata aktywności	1953–2017
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ermanno Olmi (ur. 24 lipca 1931 w Bergamo, zm. 5 maja 2018 w Asiago^[1][2]) – włoski reżyser, scenarzysta, operator, montażysta i producent filmowy. Laureat wielu nagród filmowych, m.in. Złotej Palmy na 31. MFF w Cannes za film Drzewo na saboty (1978) oraz Złotego Lwa na 45. MFF w Wenecji za film Legenda o świętym pijaku (1988).

Życiorys

Przyszedł na świat w Bergamo, skąd jego rodzina przeprowadziła się wkrótce do Treviglio. Obydwie miejscowości znajdują się na północy Włoch, w regionie Lombardia, w którym Olmi nakręcił większość swoich filmów. Wychował się w tradycyjnej rodzinie katolickiej (ojciec zginął w czasie II wojny światowej) i stąd jego filmy nasycone są duchem chrześcijaństwa.

Swoją żonę Loredanę Detto poznał na planie jednego ze swoich pierwszych filmów, Posada (1961). Detto zagrała w nim główną rolę Antonietty Masetti. Para doczekała się trojga dzieci i jest razem już od ponad 50 lat.

Styl filmowy

Jego styl filmowy wywodzi się z tradycji włoskiego neorealizmu, a właściwie z niejakiej opozycji w stosunku do niego, gdyż Olmi obsadzał w swych filmach amatorów w naturalnych wnętrzach i plenerach, a nie aktorów profesjonalnych, jak zwykle robili to neorealiści. Charakterystyczne dla twórczości Olmiego są długie, powolne ujęcia. Jego filmy przeważnie mają także zacięcie społeczne – reżyser był zawsze wrażliwy na krzywdę ludzką. Głęboka wiara i nauka Kościoła katolickiego również odcisnęły trwały wpływ na jego twórczość.

Filmografia

reżyser

• 1959: Czas się zatrzymał (Il tempo si è fermato)
• 1961: Posada (Il posto)
• 1963: Narzeczeni (I fidanzati)
• 1965: I przyszedł człowiek (E venne un uomo)
• 1967: Racconti di giovani amori
• 1968: Fatalny dzień (Un certo giorno)
• 1970: Zbieracze (I recuperanti) – telewizyjny
• 1971: Latem (Durante l’estate)
• 1974: La circostanza
• 1978: Drzewo na saboty (L’albero degli zoccoli)
• 1983: Camminacammina
• 1987: Niech żyje czcigodna pani! (Lunga vita alla signora!)
• 1988: Legenda o świętym pijaku (La leggenda del santo bevitore)
• 1993: Tajemnica starego lasu (Il segreto del bosco vecchio)
• 1994: Genezis – od stworzenia do potopu (Genesi: La creazione e il diluvio)
• 2001: Rzemiosło wojenne (Il mestiere delle armi)
• 2003: Śpiewając za parawanami (Cantando dietro i paraventi)
• 2005: Bilety (Tickets) – nowela
• 2007: Sto gwoździ (Centochiodi)
• 2009: Matka Ziemia (Terra madre) – dokumentalny
• 2011: Wioska z kartonu (Il villaggio di cartone)
• 2014: I znów zazielenią się łąki (Torneranno i prati)
• 2017: Vedete, sono uno i voi

Odznaczenia

• Order Zasługi Republiki Włoskiej:
  • Gran Croce (Krzyż Wielki) – 2004^[3]
  • Grande Ufficiale (Wielki Oficer) – 2001^[4]
  • Commendatore (Komandor) – 1995^[5]
• Medaglia d’oro ai benemeriti della cultura e dell’arte (Złoty Medal Zasługi dla Kultury i Sztuki) – 2004^[6]

Nagrody

• Nagroda na MFF w Wenecji Nagroda Włoskich Krytyków Filmowych: 1961: Posada
• David di Donatello Najlepszy reżyser: 1962: Posada
• Nagroda Katolickiego Biura Filmowego Nagroda Katolickiego Biura Filmowego (OCIC) za Najlepszy film: 1963: Narzeczeni
• Nagroda na MFF w San Sebastián Wyróżnienie Specjalne: 1974: La circostanza
• Nagroda BAFTA Nagroda im. Roberta Flaherty’ego za Najlepszy film dokumentalny: 1978: Drzewo na saboty
• Cezar Najlepszy film zagraniczny: 1979: Drzewo na saboty
• Nagroda na MFF w Cannes Złota Palma: 1978: Drzewo na saboty
• Nagroda BAFTA Nagroda im. Roberta Flaherty’ego za Najlepszy film dokumentalny: 1978: Drzewo na saboty
• Nagroda na MFF w Wenecji Srebrny Lew za Najlepszy scenariusz: 1987: Niech żyje czcigodna pani!
• Międzynarodowa Federacja Krytyków Filmowych Nagroda Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej (FIPRESCI): 1987: Niech żyje czcigodna pani!
• Nagroda na MFF w Wenecji Złoty Lew: 1988: Legenda o świętym pijaku
• David di Donatello Najlepszy reżyser: 1989: Legenda o świętym pijaku
• David di Donatello Najlepszy film: Najlepszy reżyser: Najlepszy scenariusz: 2002: Rzemiosło wojenne

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Ermanno Olmi w bazie Filmweb
• Ermanno Olmi w bazie IMDb (ang.)
• Ermanno Olmi w bazie Notable Names Database (ang.)