Esther Vilar

Esther Vilar

Esther Vilar (1977)
Data i miejsce urodzenia	16 września 1935 Buenos Aires
Dziedzina sztuki	literatura
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Esther Vilar urodzona (ur. 16 września 1935 w Buenos Aires) – argentyńska i niemiecka pisarka i dramaturg. Z wykształcenia jest lekarzem.

Życiorys

Urodziła się w Argentynie jako Esther Margareta Katzen, córka niemieckich emigrantów, którzy uciekli z Niemiec, ze względu na żydowskie pochodzenie jej ojca, po dojściu Hitlera do władzy^[1]. Studiowała medycynę na Uniwersytecie w Buenos Aires. W 1960 wyjechała na stypendium do Niemiec Zachodnich, aby kontynuować studia z zakresu psychologii i socjologii oraz przez rok pracowała jako lekarka w bawarskim szpitalu. W 1961 roku zrezygnowała z tego i od tego czasu pracowała jako tłumacz medyczny, pracownik w wytwórni termometrów, ekspedientka i sekretarka. Wyszła za niemieckiego pisarza Klausa Wagna, z którym ma syna Martina^[2]. W 1971 wydała swoją najbardziej znaną książkę Tresowany mężczyzna, zawierającą tezę, że to kobiety kontrolują mężczyzn na swoją korzyść^[2]. Pozycja spotkała się z negatywnym odbiorem wśród ruchu feministycznego. Autorka została pobita przez cztery kobiety, zniszczono biuro jej wydawnictwa, a także dokonywano wandalizmów w jej domu. Po kolejnym napadzie na dom wyemigrowała do Szwajcarii^[1].

Wybrane dzieła

• Starość jest piękna. Warszawa: ADiT 2008.
• Tresowany mężczyzna (niem. Der dressierte Mann)
• Das polygame Geschlecht
• Das Ende der Dressur
• Amerykańska papieżyca (niem. Die Antrittsrede der amerikanischen Päpstin)
• Der betörende Glanz der Dummheit
• Die Mathematik der Nina Gluckstein
• Die 25-Stunden-Woche: Arbeit und Freizeit in einem Europa der Zukunft / Die 5-Stunden-Gesellschaft
• Die Erziehung der Engel
• Die Lust an der Unfreiheit
• Heiraten ist unmoralisch
• Denkverbote
• Rositas Haut
• Die sieben Feuer von Mademoiselle

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Tylko śmiech albo płacz. teatry.art.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-23)]. – rozmowa z Esther Vilar (Bożena Intrator, „Rzeczpospolita”, 20 marca 2000)