Galicyjscy członkowie Izby Panów austriackiej Rady Państwa

Sala obrad Izby Panów w gmachu austriackiej Rady Państwa w Wiedniu (fotografia z ok. 1900)

Galicyjscy członkowie Izby Panów w austriackiej Radzie Państwa (1861–1918)

Izba Panów (niem. Herrenhaus) w austriackiej Radzie Panów została powołana Patentem Lutowym jako wyższa izba dwuizbowej Rady Państwa[1]. W jej skład wchodzili pełnoletni członkowie rodziny cesarskiej, najwyżsi dostojnicy kościelni (arcybiskupi i biskupi z tytułem książęcym), najstarsi przedstawiciele rodzin arystokratycznych, a także zasłużeni dla monarchii politycy, duchowni, naukowcy i artyści. Poza osobami spokrewnionymi z monarchą, wszyscy pozostali zasiadali w Izbie z woli cesarza. Spośród wszystkich istniejących wówczas w Europie wyższych izb parlamentarnych austriacka była organem najbardziej związanym z monarchą i najbardziej z nim związana[2]. Z Galicji członkami austriackiej Izby Panów zasiadały trzy kategorie osób: wiryliści, członkowie dziedziczni i członkowie dożywotni.

Wiryliści

Do tej kategorii należeli według paragrafu 4 ustawy z 1867 na mocy swej wysokiej kościelnej godności w królestwach i krajach reprezentowanych w Radzie państwa są wszyscy arcybiskupi i biskupi stolic mających stopień książęcy[3]. W odniesieniu do Galicji dotyczyło to arcybiskupów lwowskich trzech obrządków, biskupa krakowskiego oraz już u schyłku monarchii biskupa przemyskiego:

  • arcybiskupi lwowscy obrządku rzymskokatolickiego: Franciszek Wierzchlejski (od 29 kwietnia 1861 – zmarł 17 kwietnia 1884), Seweryn Morawski (od 16 kwietnia 1885 – zmarł 2 maja 1900), Józef Bilczewski (od 17 października 1901 – do 28 października 1918);
  • arcybiskupi lwowscy obrządku ormiańskiego: Grzegorz Szymonowicz (od 29 kwietnia 1861 – zmarł 14 czerwca 1875), Grzegorz Romaszkan (od 13 grudnia 1876 – zmarł 11 grudnia 1881), Izaak Mikołaj Isakowicz (od 14 grudnia 1882 – zmarł 29 kwietnia 1901), Józef Teodorowicz (od 25 października 1902 – do 28 października 1918);
  • arcybiskupi lwowscy obrządku greckokatolickiego: Spirydion Litwinowicz (od 29 kwietnia 1861 - zmarł 4 czerwca 1869) Sylwestr Sembratowycz (od 16 kwietnia 1871 - zm. 4 sierpnia 1898) Julian Kuiłowski (od 18 października 1899 - zmarł 4 maja 1900), Andrzej Szeptycki (od 5 lutego 1901 do 28 października 1918);
  • biskupi krakowscy obrządku rzymskokatolickiego: Albin Dunajewski (od 19 grudnia 1889 – zmarł 18 czerwca 1894), Jan Duklan Puzyna (od 22 października 1894 -zmarł 8 września 1911), bp Adam Stefan Sapieha (od 9 marca 1912 do 28 października 1918),
  • biskup przemyski obrządku rzymskokatolickiego: Józef Pelczar (od 30 maja 1917 do 28 października 1918)[4].

Członkowie dziedziczni

Według postanowień paragrafu 3 ustawy z 1867 do tej kategorii członków Izby Panów należeli: pełnoletni naczelnicy tych krajowych rodów szlacheckich, które się odznaczają rozległymi posiadłościami ziemskimi w królestwach i krajach reprezentowanych w Radzie państwa i którym Cesarz nada godność dziedzicznych radców państwa[5]. W przypadku Galicji godność tę otrzymały od cesarza następujące rodziny arystokratyczne: Badenich, Baworowskich, Czartoryskich, Dzieduszyckich, Gołuchowskich, Lanckorońskich, Lewickich, Lubomirskich, Potockich, Sanguszków, Sapiehów i Tarnowskich.

Członkowie dożywotni

Cesarzowi przysługiwało także prawo mianowania dożywotnich członków Izby Panów z królestw i krajów w Radzie państwa reprezentowanych, wybitnych mężów, zasłużonych około dobra państwa lub kościoła, umiejętności lub sztuki[5]. Ich liczba w ogólnym składzie Izby Panów wynosiła od 150 do 170 członków. Z mieszkańców Galicji przez cały czas istnienia Izby Panów nominowano ogółem 68 osób. Byli to:

Przypisy

  1. Oswald Balzer, Historya ustroju Austryi w zarysie, Lwów 1899, s. 487-491.
  2. Konstanty Grzybowski, Historia państwa i prawa Polski, t. IV Od uwłaszczenia do odrodzenia Państwa, Warszawa 1982, s. 284.
  3. Ustawa zasadnicza o reprezentacji państwa z 21. grudnia 1867 r. Dz. u. p. Nr. 41, tekst wg Nowe ustawy wyborcze o Reprezentacji Państwa, zestawił Józef Wierzejski, Stanisławów 1907, s. 4.
  4. a b c Zestawienie na podstawie Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848-1918, Warszawa 1996, s. 353-354, 357, 363, 367-368, 372, 379-380, 389, 397-398, 406-407,414-415, 422-423, 431-432.
  5. a b Ustawa zasadnicza o reprezentacji państwa z 21. grudnia 1867 r. ..., s. 4.