Gustav Heinemann
Pełne imię i nazwisko | Gustav Walter Heinemann | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 23 lipca 1899 | ||
Data i miejsce śmierci | 7 lipca 1976 | ||
Prezydent Republiki Federalnej Niemiec | |||
Okres | od 1 lipca 1969 | ||
Przynależność polityczna | SPD | ||
Poprzednik | |||
Następca | Walter Scheel | ||
Minister sprawiedliwości Niemiec | |||
Okres | od 1 grudnia 1966 | ||
Przynależność polityczna | SPD | ||
Poprzednik | Richard Jaeger | ||
Następca | Horst Ehmke | ||
Odznaczenia | |||
|
Gustav Walter Heinemann (ur. 23 lipca 1899 w Schwelm, zm. 7 lipca 1976 w Essen) – niemiecki polityk, burmistrz Essen (1946–1949), minister spraw wewnętrznych (1949-1950), minister sprawiedliwości (1966-1969) i prezydent RFN (1969-1974)[1].
Życiorys
Heinemann przyszedł na świat w zamożnej rodzinie westfalskiej prokurenta Krupp AG Otto Heinemanna i jego żony Johanny. W 1917 zdał maturę w gimnazjum w dzielnicy Essen - Bredeney, został następnie powołany na front I wojny światowej. Z przyczyn zdrowotnych po kilku miesiącach przerwał służbę i do końca wojny pracował w zakładach Krupp AG[2].
W latach 1919–1922 studiował prawo, ekonomię i historię na uniwersytetach w Münster, Marburgu, Monachium, Getyndze i Berlinie. W 1922 zdał pierwszy, a w 1926 roku drugi prawniczy egzaminem państwowym. W latach 1926–1928 pracował jako prawnik w Essen. W 1929 roku uzyskał doktorat z nauk prawnych na Uniwersytecie w Münster, następnie pracował jako radca prawny w Rheinische Stahlwerke AG. W latach 1933–1939 był wykładowcą prawa handlowego na Uniwersytecie w Kolonii[1].
W czasach Republiki Weimarskiej zaangażowany w działalność stawiającej sobie za cel obronę republiki i przeciwstawienie się wpływom NSDAP organizacji Reichsbanner Schwarz-Rot-Gold. Od 1934 roku działał w sprzeciwiającym się nazizmowi ruchu Bekenennde Kirche[3].
W 1945 roku aktywnie uczestniczył w tworzeniu struktur CDU, zarówno w Essen, jak i w całej Nadrenii. Od jesienią 1946 został burmistrzem zniszczonego rodzinnego miasta. W 1947 roku w pierwszy powojennych wyborach do landtagu Nadrenii Północnej-Westfalii uzyskał mandat deputowanego z list CDU i został członkiem rządu landowego pod kierownictwem Karla Arnolda, obejmując tekę ministra sprawiedliwości, pełniąc tę funkcję do 1948.
W wyborach parlamentarnych w 1949 roku z list CDU został wybrany do Bundestagu. W latach 1949–1950 był ministrem spraw wewnętrznych w I rządzie kanclerza Konrada Adenauera. Jednak różnica w poglądach na temat remilitaryzacji państwa, której był przeciwnikiem, doprowadziła do odejścia Heinemanna z gabinetu Adenauera[3][4].
W listopadzie 1952 roku Heinemann wraz z Helene Wessel założył Gesamtdeutsche Volkspartei (GVP), która w wyborach parlamentarnych z 1953 roku nie dostała się do Bundestagu. W 1957 roku wstąpił do SPD, z której list uzyskał mandat do Bundestagu. W okresie Wielkiej Koalicji (CDU/CSU – SPD, 1966-1969) pełnił urząd ministra sprawiedliwości. Zasłynął wtedy wyrażeniem zrozumienia dla rozruchów studenckich w 1968 roku[3].
W roku 1969 dotychczasowy prezydent Heinrich Lübke ustąpił na kilka miesięcy przed końcem swojej kadencji. Wówczas władzę w kraju przejęła koalicja socjaldemokratów i liberałów z FDP na czele z Willym Brandtem. SPD jako swego kandydata na nowego prezydenta wysunęło właśnie Heinemanna, który w trzecim głosowaniu członków Zgromadzenia Narodowego wygrał zwykła większość 512 do 506 głosów oddanych na kontrkandydata Gerharda Schrödera (CDU)[5].
W 1974 roku Heinemann zrezygnował z ubiegania się o drugą kadencję z powodów zdrowotnych i wycofał się z polityki. Zmarł w Essen 7 lipca 1976 roku i został pochowany na Parkfriedhof Essen[4].
Życie prywatne
Heinemann był od 1926 roku w związku małżeńskim z Hildą Ordemann (1896–1979)[6]. Para miała czworo dzieci w tym teolożkę Utę Ranke-Heinemann.
Wnuczka Heinemanna, Christina Delius została żoną późniejszego prezydenta RFN Johannesa Raua[7][8].
Przypisy
- ↑ a b Article: Gustav Heinemann (1969 – 1974) [online], Der Bundespräsident [dostęp 2023-03-18] (ang.).
- ↑ DeutscheD. Biographie DeutscheD., Heinemann, Gustav - Deutsche Biographie [online], deutsche-biographie.de [dostęp 2023-09-10] (niem.).
- ↑ a b c Stiftung Deutsches HistorischesS.D.H. Museum Stiftung Deutsches HistorischesS.D.H., Stiftung Haus der Geschichte der BundesrepublikS.H.G.B. Deutschland Stiftung Haus der Geschichte der BundesrepublikS.H.G.B., Gerade auf LeMO gesehen: LeMO Biografie: Gustav Heinemann [online], hdg.de [dostęp 2023-03-18] (niem.).
- ↑ a b Gustav Heinemann | Portal Rheinische Geschichte [online], rheinische-geschichte.lvr.de [dostęp 2023-09-10] (niem.).
- ↑ Lohn der Angst, „Der Spiegel”, 9 marca 1969, ISSN 2195-1349 [dostęp 2023-09-10] (niem.).
- ↑ Hilda Heinemann – Hilda-Heinemann-Schule [online] [dostęp 2023-09-10] (niem.).
- ↑ Gustav Heinemann [online], Eine große Familie - Ihr Stammbaum im Internet [dostęp 2023-09-10] (niem.).
- ↑ Artikel: Christina Rau [online], Der Bundespräsident [dostęp 2023-09-30] (niem.).
- p
- d
- e
- od 1949
| |
Pełniący obowiązki |
|
---|
- p
- d
- e
| |
Późniejsi członkowie rządu |
|
---|
- p
- d
- e
| |
Późniejsi członkowie rządu |
|
---|
- p
- d
- e
Sekretarze Stanu Sprawiedliwości (1876–1918) |
|
---|---|
Ministrowie sprawiedliwości (1918–2013) |
|
- p
- d
- e
Cesarstwo Niemieckie (1879–1918) |
|
---|---|
Republika Weimarska/III Rzesza (1918-1945) |
|
Republika Federalna Niemiec (od 1949) |
|
- ISNI: 0000000108912301
- VIAF: 41879327
- LCCN: n50029981
- GND: 118548115
- BnF: 121594049
- SUDOC: 030112915
- NLA: 35730552
- NKC: skuk0000557
- BNE: XX1302720
- NTA: 069555621
- BIBSYS: 2024121
- CiNii: DA03864469
- Open Library: OL70469A
- PLWABN: 9810648871205606
- NUKAT: n2003071994
- J9U: 987007279615005171
- CANTIC: a11098570
- LIH: LNB:CXbF;=BZ
- WorldCat: lccn-n50029981
- PWN: 3910691
- Britannica: biography/Gustav-Heineman
- Universalis: gustav-heinemann
- БРЭ: 4727922
- NE.se: gustav-heinemann
- SNL: Gustav_Heinemann
- VLE: gustav-heinemann
- DSDE: Gustav_Heinemann
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 24782
- Olympedia: 1100017