Heinrich von Hohenlohe

Ten artykuł od 2010-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Heinrich von Hohenlohe

Wielki Mistrz Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie
Data urodzenia	1195
Data śmierci	15 lipca 1249
Wielki mistrz zakonu krzyżackiego
Okres sprawowania	1244-1249
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Zakon krzyżacki
Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk von Hohenlohe (niem. Heinrich von Hohenlohe, zm. 15 lipca 1249) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1244–1249.

Życiorys

Był synem Henryka von Hohenlohe, jednego z najbogatszych i najpotężniejszych feudałów Wirtembergii. Miał czterech braci i jedną siostrę. Już w dzieciństwie został przeznaczony do stanu duchownego. W latach 1218–1219 był kanonikiem kapituły w Würzburgu. W grudniu 1220 r. wstąpił wraz z braćmi Fryderykiem i Andrzejem do zakonu krzyżackiego, jednocześnie oddając na rzecz zakonu swoją i braci część spadku po ojcu^[1]. Z darowizny tej wyrosła jedna z najważniejszych komturii krzyżackich w Niemczech – komenda Mergentheim nad Tauberą.

W 1221 r. odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej, po powrocie z której objął urząd komtura w Mergentheim^[1]. W 1225 r., na polecenie wielkiego mistrza Hermana von Salza, eskortował w drodze do Włoch drugą małżonkę cesarza Fryderyka II, Jolantę z Jerozolimy. Od tego czasu przebywał w otoczeniu wielkiego mistrza, sprawując, z krótkimi przerwami urząd mistrza krajowego w Niemczech, przy czym rezydował stale w Mergentheim.

Po usunięciu poprzednika kapituła generalna zakonu wybrała właśnie jego na urząd wielkiego mistrza. Był uważany za zwolennika cesarza i występując jako rozjemca w konflikcie między papieżem Innocentym IV a cesarzem reprezentował interesy tego drugiego, co wywołało sprzeciw części braci na czele z mistrzem krajowym Prus Dietrichem von Gruningen. W 1246 r. pośpieszył do Prus, gdzie zainicjował ofensywę krzyżacką, zakończoną bitwą i zdobyciem Dzierzgonia. Zawarł następnie korzystną dla Zakonu Krzyżackiego umowę z Prusami oraz z księciem pomorskim Świętopełkiem. Zmarł wkrótce po powrocie z Prus i został pochowany w kościele w Mergentheim^[2].

 Osobny artykuł: Układ w Dzierzgoniu.

Przypisy