Hermann Beitzke
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 21 czerwca 1875 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 8 czerwca 1953 |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: patologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | 1911 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Uniwersytet w Lozannie |
Hermann Beitzke (ur. 21 czerwca 1875 w Tecklenburgu, zm. 8 czerwca 1953 w Grazu) – niemiecki lekarz, patolog, badacz gruźlicy.
Studiował medycynę na Uniwersytecie w Lozannie, Bonn, Monachium i Berlinie. Tytuł doktora medycyny otrzymał w 1899 w Kilonii. Od 1900 do 1901 pracował jako asystent w Instytucie Higienicznym w Halle, od 1902 w Instytucie Patologicznym w Getyndze. Od 1906 w Instytucie Patologicznym w Berlinie. W 1911 powołany na katedrę w Lozannie, od 1916 wykładał na Akademii Medycznej w Düsseldorfie. Od 1922 do 1941 wykładał na Karl-Franzens-Universität Graz[1]. Żonaty z Irmą, z domu Krönig. Ich synem był Günther Beitzke[2].
Zajmował się m.in. patologią nerek i gruźlicą.
Wybrane prace
- Bewegungsapparat. Springer, 1934
- Tuberkulosestudien. G. Reimer, 1907
- Pathologisch-anatomische Diagnostik an der leiche nebst Anleitung zum Sezieren. Bergmann, 1926
Przypisy
- ↑ J.H.J.H. Holzner J.H.J.H., Die Pathologie in Österreich, „Der Pathologe”, 18 (1), 1997, S40–S41, DOI: 10.1007/s002920050405, ISSN 0172-8113 (niem.).
- ↑ Festschrift für Günther Beitzke zum 70. [siebzigsten] Geburtstag am 26. [sechsundzwanzigsten] April 1979 [neunzehnhundertneunundsiebzig] / hrsg. von Otto Sandrock. Berlin, New York: de Gruyter, 1979, s. 1103. ISBN 3-11-007206-8.
Bibliografia
- Deutsche Biographische Enzyklopädie. Band 1, 1995
