Ihor Kłymenko

Ihor Kłymenko
Ігор Клименко
ilustracja
generał policji 1. stopnia generał policji 1. stopnia
Data i miejsce urodzenia

25 października 1972
Kijów

Przebieg służby
Formacja

Narodowa Policja Ukrainy

Stanowiska

komendant główny Narodowej Policji Ukrainy (2019–2023),
minister spraw wewnętrznych (od 2023)

Odznaczenia
Medal „Obrońcy Ojczyzny” (od 2015)
Multimedia w Wikimedia Commons

Ihor Wołodymyrowycz Kłymenko (ukr. Ігор Володимирович Клименко; ur. 25 października 1972 w Kijowie[1]) – ukraiński policjant i psycholog, generał policji I stopnia, w latach 2019–2023 komendant główny Narodowej Policji Ukrainy, od 2023 minister spraw wewnętrznych.

Życiorys

W latach 1989–1994 kształcił się na akademii wojskowej w Charkowie[2], zaocznie ukończył psychologię na Odeskim Uniwersytecie Narodowym[3]. W 2013 uzyskał stopień kandydata nauk w zakresie psychologii, a w 2014 został absolwentem prawa na prowadzonym przez MSW uniwersytecie w Dniepropetrowsku. Doktoryzował się z psychologii w 2019[2].

Służył w wojskach rakietowych, w 1998 został zatrudniony w służbach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych[4]. W 2002 wchodził w skład ukraińskiego kontyngentu wojskowego w Kosowie[2]. Był m.in. naczelnikiem wydziału w delegaturze MSW w obwodzie charkowskim, głównym psychologiem oraz kierownikiem centrum psychologii praktycznej w departamencie kadr MSW[4]. W 2011 został naczelnikiem wydziału szkoleń zawodowych i edukacji w departamencie kadr MSW. Od 2014 do 2015 pełnił funkcję zastępcy dyrektora całego departamentu. W latach 2015–2017 kierował działem kadr Narodowej Policji Ukrainy. W 2017 i 2018 powoływany na zastępcę komendanta głównego tej policji. 25 września 2019 objął stanowisko komendanta głównego Narodowej Policji Ukrainy[4][5].

Uzyskiwał kolejne awanse generalskie na stanowiska generała policji 3. stopnia (2017)[6], 2. stopnia (2020)[7] i 1. stopnia (2021)[8].

W styczniu 2023, po śmierci Denysa Monastyrskiego, został pełniącym obowiązki ministra spraw wewnętrznych[9]. 7 lutego 2023, po zatwierdzeniu jego kandydatury przez parlament, stanął na czele tego resortu[10].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Головою Нацполіції став Ігор Клименко: що про нього відомо [online], prm.ua, 25 września 2019 [dostęp 2023-02-07]  (ukr.).
  2. ↑ a b c Клименко Ігор Володимирович [online], lb.ua [dostęp 2023-02-07] .
  3. ↑ Игорь Клименко стал новым министром МВД: краткая биография [online], 24tv.ua, 7 lutego 2023 [dostęp 2023-02-07]  (ros.).
  4. ↑ a b c Клименко Ігор Володимирович [online], dovidka.com.ua [dostęp 2023-02-07]  (ukr.).
  5. ↑ Клименко очолив Нацполіцію замість Князєва [online], 24tv.ua, 25 września 2019 [dostęp 2022-10-22]  (ukr.).
  6. ↑ Указ Президента України № 327/2017 Про присвоєння спеціального звання [online], rada.gov.ua, 14 października 2017 [dostęp 2023-02-07]  (ukr.).
  7. ↑ Указ Президента України № 350/2020 Про присвоєння спеціальних звань [online], rada.gov.ua, 23 sierpnia 2020 [dostęp 2023-02-07]  (ukr.).
  8. ↑ Указ Президента України № 431/2021 Про присвоєння спеціальних звань [online], rada.gov.ua, 24 sierpnia 2021 [dostęp 2023-02-07]  (ukr.).
  9. ↑ Уряд призначив Клименка виконувачем обов’язків міністра внутрішніх справ [online], ukrinform.ua, 18 stycznia 2023 [dostęp 2023-01-18]  (ukr.).
  10. ↑ WałentynaW. Romanenko WałentynaW., Нардепи проголосували за нового очільника МВС [online], pravda.com.ua, 7 lutego 2023 [dostęp 2023-02-07]  (ukr.).
  11. ↑ InnaI. Semenowa InnaI., Василь Малюк та Ігор Клименко: що варто знати про новопризначених керівника СБУ і міністра внутрішніх справ, який замінив Монастирського [online], nv.ua, 7 lutego 2023 [dostęp 2023-03-19]  (ukr.).
  • p
  • d
  • e
Ministrowie spraw wewnętrznych Ukrainy (od 1991)

Godło Ukrainy