Józef Kozielecki

Józef Kozielecki

Data i miejsce urodzenia	17 października 1936 Wilno
Data śmierci	24 marca 2017
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: psychologia poznawcza
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1964
Habilitacja	1969
Profesura	1977
Polska Akademia Nauk
Status	członek rzeczywisty
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski
Cytaty w Wikicytatach

Józef Kozielecki (ur. 17 października 1936 w Wilnie, zm. 24 marca 2017^[1]) – polski psycholog, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, członek Katedry Psychologii Poznawczej zajmujący się psychologią myślenia, psychologią transgresji oraz psychotransgresjonizmem, jako nowym kierunkiem badań psychologicznych^[2]. Tworzył między innymi filozoficzne opowiastki, których akcja rozgrywała się w fikcyjnym mieście, chcąc pokazać rządzące ludźmi zasady. W swoich pracach personalizował między innymi głos rozsądku^[3].

Kariera naukowa

Studia wyższe z zakresu pedagogiki ukończył w 1960 roku na Uniwersytecie Warszawskim. W roku 1964 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie psychologii na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego. Promotorem pracy doktorskiej był Tadeusz Tomaszewski. Na tej samej uczelni w 1969 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. W roku 1977 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. Był członkiem Komitetu Nauk Psychologicznych PAN i członkiem krajowym rzeczywistym Wydziału I Nauk Społecznych PAN^[4].

W 1981 otrzymał Nagrodę Japońskiej Fundacji Naukowej, w roku 1990 - Nowojorską Nagrodę Kulturalną im. Jurzykowskiego oraz około 15 nagród krajowych różnych szczebli^[2].

W roku 2007 Józef Kozielecki otrzymał doktorat honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, gdyż - między innymi - "dorobek wyróżnionego z zakresu psychologii cechuje się różnorodnością formy z jednoczesnym perfekcjonizmem treści".[1]

Został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie (kwatera Q kolumbarium 6-1-8)^[5].

Wybrane publikacje

• 1966 - Zagadnienia psychologii myślenia. Warszawa: Wydawnictwo PWN.
• 1969 - Psychologia procesów przeddecyzyjnych. Warszawa: Wydawnictwo PWN.
• 1976 - Koncepcje psychologiczne człowieka. Warszawa: PIW.
• 1981 - Psychological Decision Theory. Dortrecht: Reidel.
• 1987 - Koncepcja transgresyjna człowieka. Analiza psychologiczna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
• 1987 - The role of hubristic motivation in transgressive behavior. New Ideas in Psychology, 5, 120 -141.
• 1995 - The Polish economic reform: Transgressive decision making. Journal of Economic Psychology, 16, 175 - 204.
• 1996 - Człowiek wielowymiarowy. Warszawa: Wydawnictwo Żak.
• 1996 - Gorbachev and Freud and the power of the unconsciousness. Polish Sociological Review, 113, 25-32.
• 1997 - Transgresja i Kultura. Monografia. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak.^[6]
• 1999 - Banach - geniusz ze Lwowa. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak.
• 2001 - Europejska prowincja Ameryki. Odra, 3, 11-16.
• 2003 - Chamszczyzna hula nad Rzecząpospolitą. Odra, 5, 30-33.
• 2006 - Psychologia nadziei. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak.
• 2014 - Wilno, Wilno: pojąć niepojęte. Wydawnictwo Akademickie Żak.

Współpraca międzynarodowa

Prowadził badania naukowe i wykłady na uczelniach zagranicznych – m.in. na Uniwersytecie Stanford w Stanford i Indiana University w Bloomington (USA), Uniwersytecie w Lejdzie (Holandia), uniwersytecie w Umeå (Szwecja).^[6].

Aktywność pozanaukowa

Józef Kozielecki jest autorem opowiadań i powieści. Debiutancki tom opowiadań z przedmową Stanisława Lema to Smutek spełnionych baśni (1979). Jego powieść Stary Wachman. Opowieść o godności (2002) opowiada o przyjaźni Polki, Żydówki i Niemca w czasach wojny. Kozielecki jest filozofującym eseistą, autorem takich prac jak Szczęście po szwedzku (1974) czy O człowieku wielowymiarowym (1988). Po zamachach na World Trade Center napisał również książkę Ameryka w mroku (2005), wykorzystując w niej swoją wiedzę psychologiczną. W roku 2010 ukazała się jego autobiografia Moje wzloty i upadki^[7].

Przypisy