Jan Henryk Jedynak
 Jan Jedynak w 1935 roku | |||
| Data i miejsce urodzenia | 20 lipca 1892 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 26 maja 1966 | ||
| Poseł na Sejm II, III, V kadencji (II RP) | |||
| Okres | od 1938 | ||
| Przynależność polityczna | PSL Piast | ||
| Odznaczenia | |||
   | |||
| |||
Jan Henryk Jedynak (ur. 20 lipca 1892 w Paszczynie k. Ropczyc, zm. 26 maja 1966 w Londynie) – działacz ludowy okresu II RP, polityk sanacji, poseł I, IV i V kadencji, wicemarszałek Sejmu V kadencji, sekretarz zarządu powołanego w Palestynie Związku Pracy dla Państwa[1], kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Pochodził z rodziny zaangażowanej politycznie, ojciec Michał był posłem do Sejmu Galicyjskiego i członkiem Rady Państwa.
W 1912 ukończył gimnazjum w Dębicy[2], po czym studiował na Akademii Rolniczej w Dublanach. Naukę kontynuował na uczelniach Danii, Szwecji, Francji i Niemiec.
W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. W czasie służby w Legionach awansował na stopień chorążego (15 listopada 1915) i podporucznika piechoty (1 lipca 1916)[3].
W latach 1918–1921 w Wojsku Polskim. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 482. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[4]. Posiadał przydział w rezerwie do 2 Pułku Piechoty Legionów w Pińczowie[5]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 9 Pułku Piechoty Legionów w Zamościu[6].
W II RP działacz gospodarczy, zaangażowany w problemy rolnictwa i rozwoju wsi, w latach 1935–1938 pracował w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych. Członek ruchu ludowego, w latach 1921–1924 i 1927–1930 zasiadał w Radzie Naczelnej PSL „Piast”. Z ramienia tej partii piastował mandat posła na Sejm I kadencji. Po 1930 przeszedł na stronę sanacji, został jednym z jej głównych ekspertów ds. rolnictwa. Kandydował w wyborach do Sejmu IV i V kadencji – mandaty otrzymał z list BBWR i OZN w okręgu Jasło. W Sejmie II kadencji pełnił funkcję zastępcy posła z ramienia PSL „Piast”. W 1938 Sejm wybrał go wicemarszałkiem izby niższej V kadencji. Po 1939 przebywał na emigracji we Francji i Wielkiej Brytanii.
Zmarł 26 maja 1966 w Londynie. Został pochowany na Cmentarzu Kensal Green[7].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6259 (17 maja 1922)[8]
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[9]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie – „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”)
Przypisy
- ↑ Alicja Bieńkowska, Działalność Związku Pracy dla Państwa na Bliskim Wschodzie w czasie II wojny światowej, [w:] Archiwum Emigracji, Studia – Szkice – Dokumenty, Toruń, Rok 2009, Zeszyt 1 (10), s. 76.
- ↑ Sprawozdanie 1912 ↓, s. 58–59.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 18.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 473.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 129.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 8, 427.
- ↑ Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja „Pomoc Polakom na Wschodzie” im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-04-18] (pol.).
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923 roku, s. 17.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- V. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Dębicy za rok szkolny 1911/12. Tarnów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1912.
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- p
- d
- e
- od 6 listopada 1938 do 2 października 1939
| Marszałek Senatu |
|
|---|---|
| Wicemarszałkowie |
|
- p
- d
- e
Kontrola autorytatywna (osoba):
