Jan Szwajnic
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 1796 | ||
|---|---|---|---|
| Data śmierci | 1867 | ||
| Zawód, zajęcie | historyk | ||
| |||
Jan Szwajnic (ur. 1796 w Niedźwiadku pod Bydgoszczą, zm. 1867), historyk.
W latach 1820-1823 studiował na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał stopień magistra nauk wyzwolonych. W latach 1823-1829 pracował w szkole pijarów w Warszawie. W 1829 uzyskał tytuł doktora filologii na uniwersytecie w Erlangen, pracą De causis ratione tribunorum plebi ereandorum eovumque numero. Od 1829 uczył języka łacińskiego, historii i starożytności rzymskich w Szkole Praktyczno-Pedagogicznej na Lesznie w Warszawie[1], a później w warszawskim gimnazjum gubernialnym. W latach 1840-1846 wykładał historię i prawo rzymskie na kursach prawniczych. Później także wykładał pedagogikę na kursach nauczycielskich. W latach 1845-1847 opublikował 3 tomową Historię narodu i państwa rzymskiego.
Przypisy
- ↑ Schiller 1994 ↓, s. 74.
Bibliografia
- Joanna Schiller. Warszwskie rządowe szkoły średnie w latach 1795-1862. „Rozprawy z dziejów oświaty”. XXXVI, s. 41–109, 1994. ISSN 0080-4754. [dostęp 2023-07-14].
