Julian Dotzauer

Julian Dotzauer
major piechoty major piechoty
Pełne imię i nazwisko

Julian Roman Dotzauer

Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1892
Lwów

Data i miejsce śmierci

28 października 1970
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Grudziądz

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Grób Dotzauerów

Julian Roman Dotzauer (ur. 30 stycznia 1892 we Lwowie, zm. 28 października 1970 w Krakowie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 30 stycznia 1892 we Lwowie, w ówczesnym Królestwie Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Teresy z Rauchów[1]. Był bratem Feliksa Jana (ur. 1889)[2] i Jana Franciszka (ur. 1896), żołnierza 5 Pułku Piechoty Legionów Polskich[3], odznaczonego Krzyżem Niepodległości (21 kwietnia 1937)[4]. Latem 1911 ukończył naukę w klasie VIIa z wynikiem dobrym i zdał maturę w c. k. II Szkole Realnej we Lwowie[5][6].

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej i przydzielony do 50 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych. W jego szeregach walczył na wojnie z bolszewikami na stanowisku dowódcy kompanii[7].

Po zakończeniu działań wojennych kontynuował zawodową służbę wojskową w 50 pp, który stacjonował w garnizonie Kowel[8][9][10]. W czerwcu 1921 był przydzielony z macierzystego oddziału do Centrum Wyszkolenia Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów[11]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1693. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12], a 2 kwietnia 1929 mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 51. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. W lipcu tego roku został przeniesiony do 33 Pułku Piechoty w Łomży na stanowisko kwatermistrza[14][15]. W październiku 1932 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[16]. W sierpniu 1933 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Grudziądz na stanowisko komendanta[17]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII[18], a z dniem 1 grudnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku[19].

Zmarł 28 października 1970. Został pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Grabiszyńskim.

Major Dotzauer był żonaty z Marią (1894–1985), z którą miał córkę Krystynę po mężu Jara (1922–1992) i syna Adama (1924–2003)[20].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego. [dostęp 2021-11-30]..
  3. ↑ Żołnierze Niepodległości : Dotzauer Jan Franciszek. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-11-21].
  4. ↑ M.P. z 1937 r. nr 93, poz. 128.
  5. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  6. ↑ Sprawozdanie 1911 ↓, s. 101, 104.
  7. ↑ Sosialuk 1929 ↓, s. 8.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 266, 419.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 244, 363.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 64, 197.
  11. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 161, 602.
  12. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 66.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 105.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 191.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 35, 563.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 408.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 195.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
  19. ↑ Kolekcja ↓, s. 14.
  20. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 812.
  22. ↑ Sosialuk 1929 ↓, s. 27.

Bibliografia

  • Dotzauer Julian. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.65-5678 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-02].
  • Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. II Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1911. Lwów: Nakładem Dyrekcji Zakładu, 1911.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Piotr Sosialuk: Zarys historji wojennej 50-go Pułku Strzelców Kresowych. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.