Juliusz Wolfarth

Juliusz Wolfarth
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1888
Lipica Górna

Data i miejsce śmierci

17 lipca 1942
KL Auschwitz

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Multimedia w Wikimedia Commons
Juliusz Wolfarth, starosta gostyński, przy biurku.
Juliusz Wolfarth więzień KL Auschwitz.

Juliusz Bronisław Wolfarth baron herbu własnego (ur. 21 listopada 1888 w Lipicy Górnej, zm. 17 lipca 1942 w KL Auschwitz) – polski urzędnik, w latach 1932–1937 starosta gostyński[1], więzień KL Auschwitz.

Życiorys

Urodził się 21 listopada 1888 w Lipicy Górnej, w ówczesnym powiecie rohatyńskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w szlacheckiej rodzinie Bronisława Juliana i Modesty Franciszki Matyldy z Malczewskich herbu Tarnawa. Był starszym bratem Stanisława (ur. 1890), studenta Uniwersytetu Jagiellońskiego, podporucznika rezerwy c. i k. Pułku Ułanów Nr 1[2] i porucznika 8 Pułku Ułanów, poległego 4 lipca 1920 pod Kołodenką[3] (Kołodzianką)[4]. Jego dziadami byli: Franciszek Wolfarth, poseł do austriackiej Rady Państwa i Juliusz Malczewski, podporucznik armii Królestwa Polskiego.

Na stopień kadeta rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1910 i przydzielony w rezerwie do Galicyjskiego Pułku Ułanów Nr 1 we Lwowie[5]. W 1912 został mianowany chorążym rezerwy z tym samym starszeństwem[6][7]. W szeregach macierzystego pułku wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1912–1913)[8], a następnie walczył w czasie I wojny światowej[9][10][11]. Na stopień nadporucznika rezerwy został awansowany ze starszeństwem z 1 lutego 1916 w korpusie oficerów kawalerii[12].

27 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w 8 pułku ułanów[13].

Jako starosta gostyński Juliusz Wolfarth objął honorowy patronat nad budową domu kultury, którego budowa rozpoczęła się 20 maja 1935[14].

Zginął w 1942 roku w obozie koncentracyjnym Auschwitz[1].

Jego syn Stanisław Wolfarth (1933–2007) był farmakologiem, profesorem nauk medycznych[1].

Ordery i odznaczenia

30 maja 1936 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[16].

Przypisy

  1. ↑ a b c Stanisław Wolfarth. Gostyński Słownik Biograficzny – Muzeum w Gostyniu. [dostęp 2020-04-03].
  2. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 936, 1006.
  3. ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 992.
  4. ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 397.
  5. ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 749, 813.
  6. ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 794, 861.
  7. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 659.
  8. ↑ a b Schematismus 1914 ↓, s. 727.
  9. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 617, tu błędnie jako Wollfarth.
  10. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 801.
  11. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1006, tu błędnie jako Wollfarth.
  12. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 653.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920, s. 792.
  14. ↑ Historia kina "z duszą" - część 1. gostynska.pl. [dostęp 2020-04-03].
  15. ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 1006.
  16. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-12]..

Bibliografia

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
  • Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
  • Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.
  • VIAF: 88151110644237060840
  • PLWABN: 9810659110305606