Kaplice różańcowe w Bardzie

Kaplice różańcowe
A/1857/808/WŁ z dnia 14.05.1981[1]
ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Bardo

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny

Historia
Data rozpoczęcia budowy

1904

Data zakończenia budowy

1936

Dane świątyni
Styl

neogotycki
neoromański
neobarokowy

Architekt

Ludwig Schneider

Świątynia
• materiał bud.


• cegła

Położenie na mapie Barda
Mapa konturowa Barda, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kaplice różańcowe”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kaplice różańcowe”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kaplice różańcowe”
Położenie na mapie powiatu ząbkowickiego
Mapa konturowa powiatu ząbkowickiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kaplice różańcowe”
Położenie na mapie gminy Bardo
Mapa konturowa gminy Bardo, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kaplice różańcowe”
Ziemia50°30′39,00″N 16°44′46,00″E/50,510833 16,746111
Multimedia w Wikimedia Commons

Kaplice różańcowe w Bardzie – zespół kaplic poświęconych życiu i męce Jezusa Chrystusa, znajdujących się przy drodze prowadzącej z Barda na górę Różańcową, położoną na północny wschód od Barda.

Położenie

Kaplice leżą przy drodze wytyczonej na planie czworoboku położonego na wierzchołku, południowym i zachodnim stoku góry Różańcowej, w północno-wschodniej części Barda, na wysokości do 380 m n.p.m.[2]

Historia

W latach 1902–1904 ówczesny przeor klasztoru redemptorystów Xawery Franz wykupił z rąk prywatnych właścicieli dość znaczny obszar (łatwo dostępny nawet dla ludzi starszych i chorych) i razem inż. drogowym Pawła Kastnerem wytyczył tam alejkę o szerokości 5 m i długości 1740 m, obsadzając ją lipami i klonami[2]. Prace rozpoczęte w 1905 roku trwały aż do roku 1936, w ich trakcie zdarzały się przerwy i trudności, wynikające np. z I wojny światowej[2]. Projekt kilku pierwszych kaplic wykonał znany niemiecki architekt Ludwig Schneider, twórca wielu kościołów na terenie Dolnego i Górnego Śląska[2].

W latach 1904–1913 wybudowano następujące kaplice[2]:

  • Zwiastowania,
  • Opłakiwania Chrystusa,
  • Jezusa nauczającego w Świątyni,
  • Zmartwychwstania,
  • Dusz pokutujących w czyśćcu,
  • Narodzenia Jezusa,
  • Biczowania,
  • Zesłania Ducha Świętego.

W okresie międzywojennym wybudowano następujące kaplice[2]:

  • Krwawego potu Chrystusa,
  • Cierniem koronowania,
  • Ofiarowania Chrystusa,
  • oraz tzw. kaplicę wstępną.

Wtedy też wykonano grupę rzeźbiarską ustawioną w otwartej przestrzeni – Ukrzyżowanie. Z powodu wybuchu II wojny światowej nie dokończono w całości programu kaplic różańcowych, brakuje jeszcze trzech: Nawiedzenia, Wniebowstąpienia Pana Jezusa i Wniebowzięcia NMP[2].

Każda kaplica utrzymana jest w innym stylu, posiadają one cechy neoromańskie, neogotyckie i neobarokowe[2], a umieszczone w nich drewniane rzeźby są prawie naturalnej wielkości.

Galeria

  • Kaplica św. Alfonsa Liguori
  • Kaplica Zwiastowania z 1905
    Kaplica Zwiastowania z 1905
  • Kaplica Narodzenia Jezusa z 1905
    Kaplica Narodzenia Jezusa z 1905
  • Kaplica Ofiarowania Jezusa z 1939
    Kaplica Ofiarowania Jezusa z 1939
  • Kaplica Znalezienia Chrystusa w Świątyni z 1906
    Kaplica Znalezienia Chrystusa w Świątyni z 1906
  • Kaplica Modlitwy w Ogrójcu z 1925
    Kaplica Modlitwy w Ogrójcu z 1925
  • Kaplica Biczowania z 1908
    Kaplica Biczowania z 1908
  • Kaplica Cierniem Koronowania z 1930
    Kaplica Cierniem Koronowania z 1930
  • Kaplica Dźwigania Krzyża z 1905
    Kaplica Dźwigania Krzyża z 1905
  • Kaplica Ukrzyżowania z 1933
    Kaplica Ukrzyżowania z 1933
  • Kaplica Zmartwychwstania z 1906
    Kaplica Zmartwychwstania z 1906
  • Kaplica Zesłania Ducha Świętego z 1913
    Kaplica Zesłania Ducha Świętego z 1913
  • Kaplica Ukoronowania NMP z 1990
    Kaplica Ukoronowania NMP z 1990

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024, s. 245 [dostęp 2016-04-10] .
  2. ↑ a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 201-204. ISBN 83-85773-04-5.

Bibliografia