Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Biszczy

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa

A/1472 z dnia 24.06.1983
kościół parafialny
Widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Miejscowość	Biszcza
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
Diecezja	Diecezja zamojsko-lubaczowska
Wezwanie	Najświętsze Serce Pana Jezusa
Historia Data zakończenia budowy 1912 Data poświęcenia 1912 Aktualne przeznaczenie czynny kościół Poprzednie wyznanie prawosławie
Dane świątyni Styl styl rosyjsko-bizantyński Architekt Koczorowski Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 2 Liczba naw 1 Organy • liczba głosów 10
Położenie na mapie gminy Biszcza Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa
Położenie na mapie Polski Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa
Położenie na mapie województwa lubelskiego Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa
Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa
50°24′02″N 22°38′59″E/50,400556 22,649722
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Biszczy – rzymskokatolicki kościół w Biszczy, wzniesiony jako cerkiew prawosławna.

Historia

Okres prawosławny i unicki

Pierwsza prawosławna świątynia w Biszczy wzmiankowana jest w r. 1582. Po podpisaniu aktu unii brzeskiej miejscowa parafia przyjęła jej postanowienia. Ponownie stała się parafią prawosławną wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875^[1]. W 1819 miejscowa cerkiew została gruntownie odremontowana i powiększona. W 1912 na miejscu kilku starszych cerkwi (wszystkie były drewniane)^[1] wzniesiono nową, murowaną. Autorem projektu budynku był inżynier Koczorowski, zaś budowę sfinansowała administracja rosyjska. Całość reprezentuje styl bizantyńsko-rosyjski^[2].

Okres katolicki po I wojnie światowej

Obiekt został już po kilku latach od otwarcia, w 1919, przejęty na rzecz Kościoła katolickiego i pozostał siedzibą parafii łacińskiej mimo starań prawosławnych o odzyskanie świątyni^[2]. Za przekazaniem obiektu katolikom zdecydowanie opowiadał się rzymskokatolicki biskup lubelski Marian Leon Fulman i to jego postawa zdecydowała o dalszych losach obiektu^[3]. Kościołem administrowali jezuici. W okresie międzywojennym został on częściowo przebudowany, by w pełni odpowiadał wymogom liturgii rzymskokatolickiej.

Okres prawosławny w trakcie II wojny światowej

W czasie II wojny światowej ponownie został przejęty przez prawosławnych^[a][2].

Okres katolicki po II wojnie światowej

W 1945 budynek ponownie stał się świątynią katolicką i został po raz drugi wyremontowany. W latach 1972 i 1974 rozebrano dwie wieże, które zastąpiła pojedyncza wieża na frontonie i sygnaturka nad nawą. Cały budynek z zewnątrz pokrywa kremowa terakota. Pierwotnie cechy stylowe obiektu zostały częściowo zatracone w toku późniejszych przebudów. W 1945 w kościele pojawił się ołtarz główny z obrazami Serca Pana Jezusa, Matki Boskiej Częstochowskiej, Świętej Rodziny i Stygmatów św. Franciszka z Asyżu. W 1966 do świątyni wstawiono ołtarz boczny. W kościele wykorzystywane są także dziesięciogłosowe organy^[2].

Otoczenie

Pierwotnie plac otaczający cerkiew w Biszczy pełnił funkcje cmentarza. Nekropolię unicką, następnie prawosławną, poza zabudową wsi wytyczono przed r. 1830, być może podczas prac remontowych w cerkwi w 1819. Cmentarz rzymskokatolicki w Biszczy powstał na drugim krańcu miejscowości w roku powstania parafii łacińskiej (1919)^[1].

Uwagi

Przypisy