Kryterium Nyquista

Kryterium Nyquista pozwala na określenie stabilności układu zamkniętego na podstawie badania charakterystyki amplitudowo-fazowej układu otwartego.

Rozważany jest zamknięty układ regulacji:

Zamknięty układ regulacji
  1. Zakłada się, że sprzężenie zwrotne w układzie zostaje rozłączone.
  2. Wyznacza się transmitancję operatorową otrzymanego układu otwartego: G 0 ( s ) = G r ( s ) G ( s ) = L 0 ( s ) / M 0 ( s ) . {\displaystyle G_{0}(s)=G_{r}(s)*G(s)=L_{0}(s)/M_{0}(s).}
  3. Zakłada się, że układ ma k {\displaystyle k} biegunów (miejsc zerowych mianownika transmitancji) w prawej półpłaszczyźnie zespolonej i n k {\displaystyle n-k} biegunów w lewej (nie ma biegunów na osi urojonej).
  4. Transmitancję widmową układu otwartego oznacza się przez G 0 ( j ω ) . {\displaystyle G_{0}(j\omega ).}

Jeżeli spełnione są powyższe założenia, to układ zamknięty jest stabilny wtedy i tylko wtedy, gdy przyrost argumentu wyrażenia 1 + G 0 ( j ω ) {\displaystyle 1+G_{0}(j\omega )} przy zmianie ω {\displaystyle \omega } w zakresie od 0 {\displaystyle 0} do {\displaystyle \infty } jest równy k π , {\displaystyle k\pi ,} co zapisuje się następująco:

Δ a r g [ 1 + G 0 ( j ω ) ] = k π . {\displaystyle \Delta arg[1+G_{0}(j\omega )]=k\pi .}

Interpretacja geometryczna

Charakterystyki Nyquista układów o różnej stabilności
  • Jeżeli układ otwarty jest stabilny:
Układ zamknięty będzie stabilny wtedy i tylko wtedy, gdy charakterystyka amplitudowo-fazowa układu otwartego nie obejmuje punktu ( 1 , j 0 ) {\displaystyle (-1,j0)} na płaszczyźnie zespolonej. Gdy charakterystyka ta przechodzi przez punkt ( 1 , j 0 ) {\displaystyle (-1,j0)} to układ jest na granicy stabilności.
  • Jeżeli układ otwarty jest niestabilny i ma k {\displaystyle k} pierwiastków w prawej półpłaszczyźnie zespolonej:
Układ zamknięty będzie stabilny wtedy i tylko wtedy, gdy charakterystyka amplitudowo-fazowa układu otwartego obejmuje k / 2 {\displaystyle k/2} razy punkt ( 1 , j 0 ) {\displaystyle (-1,j0)} na płaszczyźnie zespolonej. Inaczej: promień wodzący wychodzący od punktu ( 1 , j 0 ) {\displaystyle (-1,j0)} i skierowany w stronę charakterystyki zakreśla kąt k / 2 π {\displaystyle k/2\pi } przy ω {\displaystyle \omega } zmieniającej się od 0 {\displaystyle 0} do . {\displaystyle \infty .} Kierunkiem dodatnim jest kierunek przeciwny do ruchu wskazówek zegara.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

  • Kryterium Nyquista – AGH
  • Kryterium Nyquista – Akademia Morska w Gdyni Katedra Automatyki Okrętowej Teoria sterowania, Badanie stabilności, Kryterium Nyquista, Mirosław Tomera. atol.am.gdynia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-14)].
Encyklopedia internetowa (metoda):
  • Catalana: 0046675