Księstwo płockie

Ten artykuł od 2019-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Księstwo płockie

1233–1351 1370–1495
Herb
Język urzędowy	polski, łacina
Stolica	Płock
Typ państwa	monarchia
Głowa państwa	książę Janusz II
Wydzielenie przez Konrada I mazowieckiego	1233
Włączenie do Polski	1495
Religia dominująca	katolicyzm

Księstwo płockie – księstwo istniejące w części Mazowsza w latach 1233–1351 i 1370–1495.

Księstwo płockie zostało po raz pierwszy uformowane po wydzieleniu przez Konrada I mazowieckiego północnej części Mazowsza dla swojego syna, Bolesława I mazowieckiego. W latach 1247–1275 Mazowsze było ponownie zjednoczone, po czym podzielili je pomiędzy siebie bracia Konrad II czerski i Bolesław II mazowiecki, księstwo płockie przejął ten ostatni. W 1351 roku księstwo płockie podzielono pomiędzy Polskę i linię mazowiecką. W 1370 roku księstwo powróciło do książąt mazowieckich i w 1381 roku stało się znów samodzielnym władztwem. W 1462 roku dokonano ponownego podziału księstwa pomiędzy Polskę i Mazowsze, druga część przeszła pod władanie polskie ostatecznie w 1495 roku.

Książęta płoccy

 Osobny artykuł: Książęta płoccy.