Kunio Yanagita : Życiorys, Najważniejsze dzieła, Zobacz też, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Kunio Yanagita

Kunio Yanagita (jap. 柳田國男 Yanagita/Yanagida Kunio) (ur. 31 lipca 1875 w prefekturze Hyōgo – zm. 8 sierpnia 1962) – japoński etnolog i badacz folkloru^[1].

Życiorys

Po ukończeniu studiów na Tokijskim Uniwersytecie Cesarskim pracował w Ministerstwie Rolnictwa i Handlu^[1].

Podczas podróży po Japonii zbierał i zapisywał różne podania i legendy. Miał duży wpływ na rozwój dziedziny badań nad duchami i potworami pochodzącymi z folkloru japońskiego.

W 1940 roku otrzymał Nagrodę Asahi^[2]. Był siostrzeńcem gubernatora generalnego Tajwanu gen. Sadayoshiego Andō^[3].

Najważniejsze dzieła

Jidai no nōsei (Epoka i polityka rolna)
Tōno monogatari (Opowieści z Tōno)
Kainan shōki (Mała kronika z mórz południowych)

Ta ostatnia pozycja jest dziełem etnograficznym, w którym opisał swoją podróż na Okinawę, zwracając uwagę na trwanie starej kultury i ludu wyspiarskiego, od którego można wywodzić genealogię Japończyków^[1].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2012, s. 331. ISBN 978-83-01-17214-5.
↑ The Asahi Prize [online], Asahi Shimbun [dostęp 2020-03-22] (ang.).
↑ Robert Tierney: Tropics of savagery: the culture of Japanese empire in comparative frame. Berkeley: University of California Press, 2010, s. 210 n. 40. ISBN 978-0-520-26578-3. (ang.).

Bibliografia

Marcin Tatarczuk: Kaidan. Japońskie opowieści niesamowite epoki Edo. Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2011, s. 12. ISBN 978-83-7436-265-8.
Kōjien, wydanie 5. Tōkyō: Iwanami shoten, 1998. ISBN 4-00-080111-2.

Kontrola autorytatywna (osoba):