Lawrence Whitney
 | ||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 2 lutego 1891 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 24 kwietnia 1941 | |||||||||
| Wzrost | 180 cm | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
Lawrence Atwood „Larry” Whitney (ur. 2 lutego 1891 w Millbury, w stanie Massachusetts, zm. 24 kwietnia 1941 w Bostonie[1]) – amerykański lekkoatleta (specjalista pchnięcia kulą), medalista olimpijski z 1912.
Kariera
Zdobył brązowy medal w pchnięciu kulą na igrzyskach olimpijskich w 1912 w Sztokholmie (wyprzedzili go inni Amerykanie Patrick McDonald i Ralph Rose). Na tych samych igrzyskach zajął 4. miejsce w pchnięciu kulą oburącz oraz 20. miejsce w rzucie dyskiem. Wystąpił również w baseballu, który był na igrzyskach olimpijskich w 1912 r. dyscypliną pokazową[1].
Zdobył mistrzostwo Stanów Zjednoczonych (AAU) w pchnięciu kulą w 1913[2]. Był także akademickim mistrzem USA (IC4A) w pchnięciu kulą w 1913 r. i 1915 r.[3]. Jego rekord życiowy w tej konkurencji wynosił 14,64 m i pochodził z 1914 r., a w rzucie dyskiem 41,42 m (z 1913 r.)[1].
Przypisy
- p
- d
- e
Mistrzowie Stanów Zjednoczonych w pchnięciu kulą
| 1876–1878 New York Athletic Club |
|
|---|---|
| 1879–1888 NAAAA |
|
| 1888–1979 Amateur Athletic Union |
|
| 1980–1992 The Athletics Congress | |
| od 1993 Mistrzostwa USA |
|
