Liceum Ogólnokształcące pw. św. Augustyna

LIII Liceum Ogólnokształcące Stowarzyszenia PAX pw. św. Augustyna
liceum ogólnokształcące
Ilustracja
Widok budynku liceum od ul. Naruszewicza (1975)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Adres

al. Niepodległości 52
00-243 Warszawa

Data założenia

3 października 1949

Data zamknięcia

2004

Patron

św. Augustyn

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „LIII Liceum Ogólnokształcące Stowarzyszenia PAX pw. św. Augustyna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „LIII Liceum Ogólnokształcące Stowarzyszenia PAX pw. św. Augustyna”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „LIII Liceum Ogólnokształcące Stowarzyszenia PAX pw. św. Augustyna”
Ziemia52°11′27,326″N 21°01′00,469″E/52,190924 21,016797
Multimedia w Wikimedia Commons

LIII Liceum Ogólnokształcące Stowarzyszenia PAX pod wezwaniem św. Augustyna – byłe liceum ogólnokształcące w Warszawie.

Była to pierwsza w powojennej Polsce katolicka, niezakonna szkoła ponadpodstawowa[1]. W roku 1992 przemianowana na Katolickie Liceum Ogólnokształcące pw. św. Augustyna. W 2004 roku zlikwidowana z powodu złego zarządzania majątkiem[2]. Z uwagi na katolicki status szkoły, decyzja o jej zamknięciu musiała być zaaprobowana przez Radę Szkół Katolickich przy Konferencji Episkopatu Polski. Zgodę w imieniu władz archidiecezji warszawskiej wydał jej biskup pomocniczy ks. Marian Duś.

Istniejąca tam kaplica Matki Bożej Anielskiej dekretem arcybiskupa Kazimierza Nycza uległa desakralizacji i została rozebrana razem z budynkiem[3].

Historia

  • Liceum powstało w 1949 roku jako szkoła męska i działało początkowo przy ul. Marszałkowskiej 81 m. 17 w niewielkim mieszkaniu. W pierwszym roku istnienia Liceum prowadziło nauczanie w dwóch oddziałach: VIII i IX obejmując nim 57 uczniów. Pierwszym dyrektorem został dr Jerzy Hagmajer.
  • W 1950 roku szkoła przeniosła się do wydzierżawionego przez PAX od Zakonu Ojców Franciszkanów budynku przy ul. Naruszewicza 32.
  • Nowy budynek liceum przy al. Niepodległości 52, zaprojektowany został przez architektów Leszka Klajnerta i Marcina Przyłubskiego w latach 1969–1972, a oddany do użytku w 1975 roku. Budynek dobudowany został do dawnej, 7-kondygnacyjnej siedziby szkoły, od tej pory pełniącej już tylko funkcję internatu[4].
  • Było uznawane za liceum elitarne, o bardzo wysokim poziomie nauczania, kultywujące tradycyjne wartości i wychowujące młodzież zgodnie z nauką kościoła katolickiego.[5]
  • Na parterze budynku znajdowały się pracownie (biologiczna, fizyczna, chemiczna, języków obcych-angielskiego i rosyjskiego, zajęć technicznych i plastycznych, geografii) oraz mały basen pływacki.[1] Na pierwszym piętrze była sala gimnastyczna i pomieszczenia biurowe. Pomiędzy salami lekcyjnymi na pierwszym piętrze znajdowały się tarasy rekreacyjne. Elewacje ścian na piętrze oraz ściany wewnątrz budynku zdobiły mozaiki Kazimierza Gąsiorowskiego. Aula i biblioteka znajdowały się na trzecim piętrze, które wysunięto o 3 m poza lico niższych pięter. W latach 70. budynek uznano za najnowocześniejszy budynek szkoły ponadpodstawowej w Warszawie[6].
  • Prefektem liceum był w latach 1951-1956 oraz 1970 - 1984 ksiądz Mieczysław Suwała[1]. W latach 1952-1953 języka polskiego uczył Zygmunt Lichniak.[1]
  • Liceum zostało odznaczone Złotym Medalem „Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej” (25 marca 1980), Medalem Pamiątkowym z Okazji 200-lecia Utworzenia Komisji Edukacji Narodowej (20 lutego 1975), Nagrodą Specjalną im. Włodzimierza Pietrzaka (1979)[1]
  • Ostatnia matura została przeprowadzona w roku 2004.
  • W 2009 roku absolwenci zorganizowali pikietę w obronie szkoły.
  • We wrześniu 2013 roku rozpoczęto burzenie siedziby szkoły w tym najstarszej części zwanej z czasów II wojny światowej „Pudełkiem” z obserwatorium astronomicznym na dachu (był to punkt orientacyjny dla lotników alianckich dokonujących zrzutów dla powstania warszawskiego). Wyburzenie zakończono w październiku[7].

Absolwenci i wychowankowie (m.in.)

 Z tym tematem związana jest kategoria: Absolwenci Liceum Ogólnokształcącego pw. św. Augustyna.

Dyrektorzy szkoły

  • 1949–1950: dr Jerzy Hagmajer
  • 1950–1953: Mieczysław Kurzyna
  • 1953–1957: dr Józef Radziejewski
  • 1957–1963: Stanisław Pacuła
  • 1964–1985: Wiesław Herczyński
  • 1985–1991: Jan Józef Górski
  • 1991–1995: Zdzisław Piasecki
  • 1995–2000: ks. Władysław Jabłoński
  • 2000–2001: Zdzisław Piasecki
  • 2001–2004: Jakub Jerzy Czarkowski

Przypisy

  1. a b c d e Jan JózefJ.J. Górski Jan JózefJ.J., Rzecz o Liceum św. Augustyna, Warszawa: Pax, 1982, ISBN 8321103163, OCLC 749222048 [dostęp 2022-12-29] .
  2. Liceum św. Augustyna w likwidacji [online], warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2024-04-24] .
  3. Grzegorz Kalwarczyk: Przewodnik po parafiach i kościołach Archidiecezji Warszawskiej. Tom 2. Parafie warszawskie. Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „Adam”, 2015, s. 676. ISBN 978-83-7821-118-1.
  4. Dawne Liceum pod wezwaniem św. Augustyna - Powojenny Modernizm [online], cargocollective.com [dostęp 2022-12-26] .
  5. KrzysztofK. Varga KrzysztofK., ONR, komuniści i święty Augustyn [online], Newsweek, 14 sierpnia 2022 [dostęp 2024-04-24]  (pol.).
  6. Liceum Ogólnokształcące p.w. św. Augustyna [online], www.tubylotustalo.pl [dostęp 2022-12-28] .
  7. DariuszD. Bartoszewicz DariuszD., Zburzyli znane liceum. To z obserwatorium na dachu [online], wyborcza.pl, 12 października 2013 .