Magdalena Rigamonti

Magdalena Rigamonti
Ilustracja
Magdalena Rigamonti (2022)
Imię i nazwisko urodzenia

Magdalena Łukaszewicz

Data urodzenia

22 czerwca 1975

Zawód, zajęcie

dziennikarka, autorka książek, krytyczka teatralna

Pracodawca

Onet.pl

Małżeństwo

Maksymilian Rigamonti[1]

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Magdalena Rigamonti z domu Łukaszewicz (ur. 22 czerwca[2] 1975[3]) – polska dziennikarka prasowa, radiowa i autorka książek, związana z portalem Onet.pl[4].

Wcześniej pracowała m.in. w gazetach „Dzienniku Gazecie Prawnej”[5], i „Polska The Times”, w tygodnikach „Newsweek Polska” i „Wprost” oraz w radiach Tok FM[6] i Polskim Radio 24. Członkini rady Press Club Polska[7].

Życiorys

Była zatrudniona w tygodniku „Wprost”[8]. 10 czerwca 2016 zwolniono ją z pracy w stacji Polskie Radio 24[9]. W latach 2015–2022 była dziennikarką „Dziennika Gazety Prawnej”. Od września 2022 jest dziennikarką portalu Onet.pl[10].

W 2014 została laureatką nagrody MediaTory w kategorii detonaTOR![11]. W 2016 uzyskała Nagrodę Grand Press w kategorii „wywiad” za wywiad Zasady są jasne: wygrała ta partia i morda w kubeł przeprowadzony z Marcinem Wolskim[12]. W 2017 przyznano jej Nagrodę im. Dariusza Fikusa[13]. Pisywała także jako krytyczka teatralna[14][15].

W 2018 roku książka Echo, opublikowana przez Magdalenę i Maksymiliana Rigamonti, wygrała w konkursie Pictures of the Year International w kategorii Photography Book of the Year[16].

W lutym 2023 roku ukraińska reżyserka Switłana Oleszko dokonała adaptacji i wystawiła w Teatrze Polskim w Warszawie performatywne czytanie książki „Niewygodni”.[17]

Od 2023 przygotowuje autorski cykl rozmów Żałoba po Rosji na Onet.pl[18], a od stycznia 2024 wraz z Tomaszem Sekielskim prowadzi podcast Rachunek sumienia[19].

Publikacje książkowe

  • Płk Roman Polko. Gromowładny (jako Magdalena Łukaszewicz), Wydawnictwo M. Warszawa 2005, ISBN 83-7221-706-8.
  • Bez znieczulenia: jak powstaje człowiek (współautorzy: Marzena Dębska, Romuald Dębski), Dom Wydawniczy PWN, Warszawa 2014, ISBN 978-83-7705-975-3.
  • Bez strachu. Jak umiera człowiek (współautor: Adam Ragiel), Dom Wydawniczy PWN, Warszawa 2015, ISBN 978-83-7705-696-7.
  • Straty. Żołnierze z Afganistanu (współautor: Maksymilian Rigamonti), Dom Wydawniczy PWN, Warszawa 2015, ISBN 978-83-7705-778-0.
  • Zatrzymać czas. Sekrety medycyny estetycznej (współautor: Krzysztof Gojdź), Edipresse, Warszawa 2015, ISBN 978-83-7945-070-1.
  • Dorosnąć do śmierci (współautor: Maksymilian Rigamonti), Fundacja Dorastaj z Nami, Warszawa 2016, ISBN 978-83-944023-2-7.
  • Kulisy warszawskiego ratusza (współautor: Jacek Wojciechowicz), Wydawnictwo Od deski do deski, Warszawa 2018, ISBN 978-83-65157-79-9.
  • Śmierć warta zachodu (koncepcja książki i opieka redakcyjna – wspólnie z Piotrem Siemionem; pozostali autorzy: Cezary Łazarewicz, Brygida Grysiak, Dorota Łosiewicz, Paweł Reszka, Robert Mazurek, Małgorzata Sidz, Jan Rojewski, zdjęcia Maksymilian Rigamonti), wyd. Bellona 2020, ISBN 978-83-11-15993-8 – publikacja jubileuszowa z okazji dziesięciolecia Fundacji Dorastaj z Nami.
  • Niewygodni, wyd. Wielka Litera, Warszawa 2022, ISBN 978-83-8032-773-3.

Przypisy

  1. "Wprost" traci Magdalenę i Maksymiliana Rigamontich - "warunki były upokarzające". Press.pl, 2015-03-31. [dostęp 2022-08-04].
  2. Magdalena Elżbieta Rigamonti | Dane z KRS | Rejestr.io [online], rejestr.io [dostęp 2022-01-03] .
  3. „Śmierć warta zachodu” – press kit. dorastajznami.org. [dostęp 2022-09-18].
  4. Magdalena Rigamonti - Wiadomości [online], wiadomosci.onet.pl [dostęp 2023-01-21] .
  5. Magdalena Rigamonti - GazetaPrawna.pl - biznes, podatki, prawo, finanse, wiadomości, praca [online], www.gazetaprawna.pl [dostęp 2022-04-15] .
  6. Magdalena Rigamonti - podcasty - Radio TOK FM [online], TOK FM [dostęp 2022-04-15]  (pol.).
  7. Press ClubP.C. Polska Press ClubP.C., Rada klubu [online], Press Club Polska [dostęp 2022-04-15]  (pol.).
  8. Laureaci 2014. mediatory.pl. [dostęp 2017-12-17].
  9. Polskie Radio 24 rozstaje się z Magdaleną Rigamonti. Przez wywiady z Zimochem czy zmianę ramówki?. wirtualnemedia.pl, 10 czerwca 2016. [dostęp 2017-12-17].
  10. Magdalena Rigamonti dołącza do redakcji Onetu [online], Press.pl [dostęp 2024-02-11]  (pol.).
  11. MediaTory: Magdalena Rigamonti wygrywa w kategorii detonaTOR! [online], Wprost, 29 listopada 2014 [dostęp 2022-04-15]  (pol.).
  12. Grand Press 2016. Magdalena Rigamonti przeprowadziła najlepszy wywiad. press.pl, 13 grudnia 2016. [dostęp 2017-12-17].
  13. Magdalena Rigamonti laureatką Nagrody im. Fikusa. Dziennikarze "Wyborczej" z Nagrodą Dziennikarstwa Ekonomicznego. wyborcza.pl, 19 września 2017. [dostęp 2017-12-17].
  14. Magdalena Łukaszewicz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (krytycy). [dostęp 2020-11-28] .
  15. MagdalenaM. Łukaszewicz-Rigamonti MagdalenaM., Bohosiewicz to nowa gwiazda polskiego kina [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny, 11 stycznia 2008 [dostęp 2020-11-28] .
  16. Pictures of the Year | 76th Annual Competition | Reportage Division | Photography Book of the Year [online], www.poy.org [dostęp 2022-04-15] .
  17. TeatrT. Polski TeatrT., LEKCJA HISTORII W TEATRZE: "Niewygodni" Magdaleny Rigamonti [online], 14 marca 2023 .
  18. Podcast Rigamonti. Żałoba po Rosji [online], Onet Wiadomości, 10 maja 2023 [dostęp 2024-02-11]  (pol.).
  19. Sekielski i Rigamonti robią "Rachunek sumienia" - nowy podcast Onetu i Newsweeka [online], Press.pl [dostęp 2024-02-11]  (pol.).
  • ISNI: 0000000370905123
  • VIAF: 250313787, 163267730
  • LCCN: no2015086156, n2006086245
  • GND: 1116384671
  • PLWABN: 9810578530005606
  • NUKAT: n2012067406, n2005089703