Manfred Bleuler
Manfred Eugen Bleuler (ur. 4 stycznia 1903 w Zurychu, zm. 4 listopada 1994 w Zollikon) – szwajcarski lekarz psychiatra, syn i uczeń Eugena Bleulera.
Życiorys
Studiował medycynę w Genewie, Zurychu i Kilonii. Od 1933 do 1936 ordynariusz w zakładzie psychiatrycznym St. Pirminsberg. Od 1937 w klinice psychiatrycznej w Bazylei, w 1941 roku habilitował się[1]. Od 1942 do 1969 profesor zwyczajny psychiatrii i dyrektor Kliniki Psychiatrii Uniwersytetu w Zurychu. Członek korespondent Royal College of Psychiatrists od 1952 roku[2]. W 1979 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Medycznej w Łodzi.
Manfred Bleuler jako pierwszy opisał obraz kliniczny schizofrenii o późnym początku[3]. Wprowadził do psychiatrii pojęcie zespołu psychoendokrynnego.
Wybrane prace
- Krankheitsverlauf, Persönlichkeit und Verwandtschaft Schizophrener in ihrer gegenseitigen Beziehung. G. Thieme, 1941
- Endokrinologische Psychiatrie. G. Thieme, 1954
- Die Entstehung der Schizophrenie. Hans Huber, 1971
- Die schizophrenen Geistesstörungen. 1972
- The schizophrenic disorders: long-term patient and family studies. Yale University Press, 1978 ISBN 0-300-01663-8
- Beiträge zur Schizophrenielehre der Zürcher Psychiatrischen Universitätsklinik Burghölzli (1902-1971). Wissenschaftliche Buchgesellschaft, 1979 ISBN 3-534-06761-4
Przypisy
- ↑ Nervenärzte 2: 21 Biographien und ein Psychiatrie-Literaturhistorischer Essay. Georg Thieme Verlag, 2006
- ↑ Thomas Bewley: Honorary Corresponding Members
- ↑ A Riecher-Rössler. 50 Jahre nach Manfred Bleuler Was wissen wir heute über die Spätschizophrenie(n)?. „Nervenarzt”. 68 (3), s. 159-70, 1997. DOI: 10.1007/s001150050111. PMID: 9198776.
Linki zewnętrzne
- Bleuler, Manfred. [dostęp 2010-11-12].
