Marius Schneider

Marius Schneider
Ilustracja
Imię i nazwisko

Marius Karl Alfons Schneider

Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1903
Haguenau

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

10 lipca 1982
Marquartstein

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

muzykolog

Multimedia w Wikimedia Commons

Marius Karl Alfons Schneider[1] (ur. 1 lipca 1903 w Haguenau, zm. 10 lipca 1982 w Marquartstein[1][2][3]) – niemiecki muzykolog.

Życiorys

Studiował filologię i muzykologię w Strasburgu i Paryżu[2][3], uczył się też gry na fortepianie u Alfreda Cortota[2]. W 1930 roku na Uniwersytecie Berlińskim obronił napisaną pod kierunkiem Johannesa Wolfa dysertację doktorską Die Ars nova des XIV. Jahrhunderts in Frankreich und Italien[1][2][3]. W latach 1932–1934 był zastępcą Ericha Moritza von Hornbostla w Phonogramm-Archiv w Berlinie, następnie od 1934 do 1945 roku był jego dyrektorem[2][3]. W 1937 roku władze nazistowskie uniemożliwiły mu zrobienie habilitacji[2][3]. Podczas II wojny światowej uczestniczył w kampanii afrykańskiej, po czym został w 1944 roku oddelegowany do zorganizowania Instituto Español de Musicologia w Barcelonie[2][3]. W latach 1947–1955 był wykładowcą Uniwersytetu Barcelońskiego[2][3]. W 1955 roku ostatecznie habilitował się na Uniwersytecie Kolońskim, następnie do 1968 roku był wykładowcą tej uczelni[2][3]. W latach 1968–1970 wykładał na Uniwersytecie Amsterdamskim[2][3].

Zajmował się pionierskimi badaniami nad historią struktur muzycznych oraz ich kontekstem psychologicznym, społecznym i religijnym, podkreślał znaczenie i funkcję muzyki pierwotnej w kontekście magii, religii i filozofii[2]. Uważał, że wielogłosowość instrumentalna rozwinęła się z pierwotnej wielogłosowości wokalnej[2].

Wybrane prace

(na podstawie materiałów źródłowych[3])

  • Geschichte der Mehrstimmigkeit. Historische und phänomenologische Studien, cz. 1 Die Naturvölker, cz. 2. Die Anfänge in Europa (Berlin 1934–1935)
  • El origen musical de los animales-simbolos en la mitologia y la escultura antiguas. Ensayo histórico-etnográfico sobre la subestructura totemística y megalítica de las altas culturas y su supervivencia en el folklore español (Barcelona 1946)
  • La danza de espadas y la tarantela. Ensayo musicológico, etnográfico y arqueológico sobre los ritos medicinales (Barcelona 1948)
  • Singende Steine. Rhythmus-Studien an 3 katalanischen Kreuzgängen romanischen Stils (Kassel 1955)
  • Die Natur des Lobgesangs (Bazylea 1964)

Przypisy

  1. a b c Deutsche biographische Enzyklopädie (DBE). T. Band 9. Schlumberger – Thiersch. München: K.G. Saur, 2008, s. 105. ISBN 978-3-598-25039-2.
  2. a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 116. ISBN 978-83-224-0865-0.
  3. a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3196. ISBN 0-02-865530-3.
  • ISNI: 0000000117661786
  • VIAF: 61585975
  • LCCN: n88005922
  • GND: 124230547
  • LIBRIS: 86lptcvs1wllpr2
  • BnF: 12161809d
  • SUDOC: 030143039
  • NKC: mzk2004252105
  • BNE: XX4433777
  • NTA: 068504306
  • Open Library: OL278408A
  • NUKAT: n2004035748
  • J9U: 987007276589705171
  • PTBNP: 138665
  • CANTIC: a12058440
  • RISM: people/304742
  • Universalis: marius-schneider
  • SNL: Marius_Schneider