Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2013

Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2013

2012 2014
Miejsce finału	Sztokholm
Termin	3-19 maja
Liczba drużyn	16
Liczba stadionów	2 (w 2 miastach)
Podium
Pierwsze miejsce	Szwecja
Drugie miejsce	Szwajcaria
Trzecie miejsce	Stany Zjednoczone
Statystyki indywidualne
Liczba meczów	64
Liczba goli	332 (5,19 na mecz)
MVP	Roman Josi
Król strzelców	Ilja Kowalczuk Petri Kontiola (po 8 bramek)
Najlepszy bramkarz	Jhonas Enroth
Najlepszy obrońca	Roman Josi
Najlepszy napastnik	Petri Kontiola

Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2013 – 77. edycja mistrzostw świata organizowane przez IIHF, która odbyła się po raz jedenasty w Szwecji i po raz ósmy w Finlandii. Turniej Elity odbył się w dniach 3-19 maja, a miastami goszczącymi najlepsze drużyny świata były Sztokholm i Helsinki (w ramach dwuletniej umowy w 2012 roku miejscem półfinałów i meczów o medale były Helsinki, zaś w 2013 roku odwrotnie - Sztokholm).

Czas i miejsce rozgrywania pozostałych turniejów:

• Dywizja I Grupa A: 14-20 kwietnia, Budapeszt (Węgry)
• Dywizja I Grupa B: 14-20 kwietnia, Donieck (Ukraina)
• Dywizja II Grupa A: 14-20 kwietnia, Zagrzeb (Chorwacja)
• Dywizja II Grupa B: 21-27 kwietnia, Izmit (Turcja)
• Dywizja III: 15-21 kwietnia, Kapsztad (Republika Południowej Afryki)
• Kwalifikacje do Dywizji III: 14-17 kwietnia, Abu Zabi (Zjednoczone Emiraty Arabskie)

Elita

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2013/Elita.

Msc.	Reprezentacja
	Szwecja
	Szwajcaria
	Stany Zjednoczone
4	Finlandia
5	Kanada
6	Rosja
7	Czechy
8	Słowacja
9	Niemcy
10	Norwegia
11	Łotwa
12	Dania
13	Francja
14	Białoruś
15	Austria
16	Słowenia

W tej części mistrzostw uczestniczyło 16 najlepszych reprezentacji na świecie. System rozgrywania meczów był inny niż w niższych dywizjach. Najpierw wszystkie drużyny uczestniczyły w fazie grupowej, w której były podzielone w dwóch 8-zespołowych grupach. Cztery czołowe drużyny z każdej grupy automatycznie zakwalifikowały się do fazy pucharowej ukierunkowanej na wyłonienie mistrza świata. Ostatnie zespoły z obu grup zostały zdegradowane do Dywizji I. Mecze zostały rozegrane w Finlandii (po raz ósmy w historii) i Szwecji (po raz jedenasty). W obu krajach i jednakowych miastach odbyły się MŚ 2012, jednak z odwrotnej kolejności rozgrywania decydujących meczów o medale.

Pierwotnie planowano organizację jednego spotkania na nowo powstałym stadionie Stockholmsarenan, lecz z powodu opóźnienia w budowie i oddaniu do użytku budynku po mistrzostwach postanowiono, iż turnieju zorganizowany zostanie w tych samych halach co rok wcześniej.

O organizację mistrzostw świata elity w 2013 ubiegało się pięć państw. 21 września 2007 na kongresie w Vancouver gospodarzem mistrzostw wybrano Szwecję. Ta kandydatura uzyskała 70 głosów, o 55 więcej od drugiej Białorusi - 15 głosów. Swoją kandydaturę wycofała Łotwa, która poparła Szwecję. Na kongresie w Bernie w 2009 ogłoszono, iż Finlandia (gospodarz mistrzostw w 2012) zorganizuje turniej wspólnie ze Szwecją zarówno w 2012, jak i w 2013.

Kandydat	Liczba głosów
Szwecja	70
Białoruś	15
Węgry	8
Czechy	3

Pierwsza dywizja

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2013/I Dywizja.

Grupa A

Lp.	Drużyna
1	Kazachstan
2	Włochy
3	Węgry
4	Japonia
5	Korea Południowa
6	Wielka Brytania

Grupa B

Lp.	Drużyna
1	Ukraina
2	Polska
3	Holandia
4	Rumunia
5	Litwa
6	Estonia

W odróżnieniu do poprzednich edycji Mistrzostw Świata grupy A i B ujęte w Dywizji I nie stanowiły równorzędnych poziomów rozgrywek, z których dotąd zwycięskie reprezentacje awansowały do Elity. Od 2012 Grupa A Dywizji I była drugą klasą mistrzowską, z której dwie pierwsze drużyny uzyskują awans do Elity, a ostatni zespół jest degradowany do Grupy B Dywizji I. Grupa B Dywizji I stanowi trzecią klasę mistrzowską. Jej zwycięzca awansuje do Dywizji I Grupy A, zaś ostatnia drużyny spada do Dywizji II Grupy A.

Turnieje I Dywizji zostały rozegrane:
Grupa A – Budapeszt (Węgry)
Grupa B – Donieck (Ukraina)

Druga dywizja

Grupa A

Lp.	Drużyna
1	Chorwacja
2	Belgia
3	Islandia
4	Australia
5	Serbia
6	Hiszpania

Grupa B

Lp.	Drużyna
1	Izrael
2	Nowa Zelandia
3	Meksyk
4	Chiny
5	Turcja
6	Bułgaria

W odróżnieniu do poprzednich edycji Mistrzostw Świata grupy A i B ujęte w Dywizji II nie stanowiły równorzędnych poziomów rozgrywek, z których dotąd zwycięskie reprezentacje awansowały do Dywizji I. Od 2012 Grupa A Dywizji II była czwartą klasą mistrzowską, z której pierwsza drużyna uzyskuje awans do Dywizji I Grupy B, a ostatni zespół jest degradowany do Dywizji II Grupy B. Grupa B Dywizji II stanowi piątą klasę mistrzowską. Jej zwycięzca awansuje do Dywizji II Grupy A, zaś ostatnia drużyny spada do Dywizji III.

Turnieje II Dywizji zostaną rozegrane:
Grupa A – Zagrzeb (Chorwacja)
Grupa B – Izmit (Turcja)

Trzecia dywizja

Lp.	Drużyna
1	RPA
2	Korea Północna
3	Luksemburg
4	Irlandia
5	Grecja
6	ZEA

Lp.	Drużyna
1	ZEA
2	Grecja
3	Mongolia
4	Gruzja

III Dywizja stanowi szóstą klasę mistrzowską, uczestniczyło w niej 6 zespołów. Zwycięzca awansuje do Dywizji II Grupy B. Gospodarzem turnieju będzie miasto Kapsztad w Republice Południowej Afryki.

Linki zewnętrzne

• IIHF Oficjalna strona