Néstor García Veiga

Néstor García Veiga
ilustracja
Imię i nazwisko

Néstor Jesús García Veiga

Państwo

 Argentyna

Data i miejsce urodzenia

23 marca 1945
Arrecifes

Multimedia w Wikimedia Commons

Néstor Jesús García Veiga (ur. 23 marca 1945 w Arrecifes) – były argentyński kierowca wyścigowy.

Życiorys

García Veiga urodził się 23 marca 1945 roku, a zaczął ścigać się w lokalnych seriach w 1967 roku, takich jak Turismo Nacional czy Turismo Carretera, gdzie ścigał się samochodami Carlosa Pairettego i Trueno Naranjy. W 1968 roku nie zdołał się zakwalifikować do zawodów Formuły 2 XVII Temporada Argentina. W 1969 roku zadebiutował w serii F1 Mecánica Argentina, w której pierwszy wyścig – w Rafaeli – wygrał w debiutanckim sezonie, zaś w roku 1973 został mistrzem serii. W 1970 roku w wyścigu 1000 km Buenos Aires, w którym dzielił samochód z Teddym Pilettem, załoga ta zajęła czwarte miejsce. W zawodach tych wystartował rok później w barwach zespołu NART, dzieląc pojazd z Rubénem Luisem Di Palmą oraz Samem Poseyem i finiszując na ósmej pozycji. Także w 1971 roku wystartował Ferrari w wyścigu 24h Daytona, który wraz z Luigi Chinettim juniorem ukończył na czwartej pozycji. Ponadto w 1971 roku bez powodzenia uczestniczył w wyścigu Brazylijskiej Formuły 2 Torneio Internacional, a także w nieoficjalnym Grand Prix Argentyny Formuły 1.

W 1973 wraz z Di Palmą wystartował Ferrari 365 w wyścigu 24h Le Mans, gdzie wraz z Di Palmą prowadził w klasie przez 19 godzin, ale mimo to nie ukończył wyścigu. W 1974 roku na krótko wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie dołączył do zespoły Francisco Mira i bez sukcesów startował w Formule 5000 oraz wyścigu 6h Watkins Glen. Na przełomie 1974 i 1975 roku testował samochód Berta 1, którym Oreste Berta bez powodzenia planował wejść do Formuły 1. Następnie García Veiga wrócił do Argentyny, gdzie ścigał się w serii Turismo Nacional. W roku 1982 dołączył do CAP, gdzie pozostawał aktywny aż do 1986, kiedy to zakończył karierę.

W trakcie swojej kariery był zgłoszony do 175 wyścigów, z których wygrał 28, a 57 razy zdobywał podium.

Wyniki w Formule 1

Legenda oznaczeń w tabelach wyników
Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie Wyjaśnienie
Złoty Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny 2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy 3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony Nie zakwalifikował się (NZ)
Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy Nie ukończył (NU)
Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny Zdyskwalifikowany (DK)
Wykluczony (WYK/EX)
Biały Nie wystartował (NW)
Kontuzjowany (K/INJ)
Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru Został wycofany (WYC/WD)
Nie przybył (NP/DNA)
Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie Start z pole position
Kursywa Najszybsze okrążenie wyścigu
Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
* Sezon w trakcie
1/2/3 Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1
Rok Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt. Msc.
1975 Argentyna Brazylia Monako Belgia Szwecja Holandia Francja Wielka Brytania Niemcy Austria Włochy Stany Zjednoczone 0 NS
Oreste Berta Berta 1 Ford WD WD - - - - - - - - - - - -

Bibliografia

  • Mattijs Diepraam, Felix Muelas, Nicolás Korzan, Hans Swart: The Grand Prix car Argentina almost had. [w:] forix.com [on-line]. [dostęp 2014-03-07]. (ang.).
  • Nestor Jesus Garcia Veiga. [w:] driverdb.com [on-line]. [dostęp 2014-03-07]. (ang.).