Oporność falowa (akustyka)
Substancja | Oporność falowa |
---|---|
powietrze | 429 |
woda | 1,48·106 |
gliceryna | 2,5·106 |
miedź | 2,07·107 |
Oporność falowa, impedancja akustyczna – w akustyce, miara oporu jaki stawia ośrodek rozchodzącej się w nim fali dźwiękowej; jest szczególnym przypadkiem impedancji falowej i określa ją wzór:
gdzie:
- – różnica pomiędzy ciśnieniem w amplitudzie fali dźwiękowej a ciśnieniem niezaburzonego ośrodka,
- – prędkość cząsteczek ośrodka ruchu drgającego wywołanych różnicą ciśnień.
Jednostką oporności falowej jest:
Z definicji oporności falowej wynika związek:
gdzie:
- – gęstość ośrodka,
- – prędkość fali w danym ośrodku.
Różnice oporności falowej ośrodków, między którymi przechodzi lub od którego odbija się fala, określają współczynniki odbicia fali od granicy ośrodków, jak i przechodzenia fali do drugiego ośrodka.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Szczepan Szczeniowski, Fizyka doświadczalna, cz. 1.
Kontrola autorytatywna (wielkość fizyczna):
- LCCN: sh85000579
- GND: 4141776-8
- BNCF: 34512
- J9U: 987007293973105171
Encyklopedie internetowe:
- PWN: 3951409
- Britannica: science/acoustic-impedance
- БРЭ: 2006266
- Catalana: 0188157