Peluga
| Coregonus peled[1] | |||
| (Gmelin, 1789) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | promieniopłetwe | ||
| Rząd | |||
| Rodzina | łososiowate | ||
| Podrodzina | siejowate | ||
| Rodzaj | Coregonus | ||
| Gatunek | peluga | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 najmniejszej troski | |||
| |||
Peluga[3], peled[4], syrok[3] (Coregonus peled) – gatunek słodkowodnej, planktonożernej ryby łososiowatej z podrodziny siejowatych (Coregoninae).
Występowanie
Jeziora i rzeki północnej Europy i północnej Azji. Występują zarówno formy osiadłe jak i wędrowne. Zasiedla jeziora, na tarło wędruje na krótkie dystanse w górę przyległych rzek. Nie wstępuje do mórz.
W Polsce introdukowana celowo w 1966 roku[5]. Obecnie liczna w północnej części kraju. Po introdukcji stwierdzono, że w polskich jeziorach krzyżuje się z europejskimi formami Coregonus lavaretus[6].
Taksonomia
Coregonus peled obejmuje cztery grupy populacji, które mogą zostać uznane za odrębne gatunki. Populacja szwedzka obecnie uznawana jest za Coregonus pallasii. Ustalenie, która z populacji jest właściwym Coregonus peled wymaga dalszych badań.
Opis
Zwykle dorasta do długości 60–70 cm, osiąga masę ciała do 5 kg. Posiada od 45 do 69 wyrostków filtracyjnych na pierwszym łuku skrzelowym. Grzbiet, głowa i płetwy pelugi mają ciemny kolor, natomiast boki i brzuch są jasne. Na całym ciele mogą występować ciemne plamki. Po bokach oraz na płetwie grzbietowej występują duże plamy.
Ochrona
| Wymiar ochronny | nie ma |
| Okres ochronny | 15.X – 31.XII |
Znaczenie gospodarcze
Poławiana gospodarczo i w wędkarstwie.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Coregonus peled, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Coregonus peled, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
- ↑ Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973 (wyd. II 1976), seria: Mały słownik zoologiczny.
- ↑ A. Witkowski, J. Grabowska. The non-indigenous freshwater fishes of Poland: Threats for native ichthyofauna and consequence for fishery: A review. „Acta Ichthyologica et Piscatoria”. 42 (2), s. 77–87, 2012. DOI: 10.3750/AIP2011.42.2.01. (ang.).
- ↑ Luczynski, M., Falkowski, S., Vuorinen, J., Jankun, M.. Genetic identification of European whitefish (Coregonus lavaretus), peled (C. peled) and their hybrids in spawning stocks of ten Polish lakes. „Pol. Arch. Hydrobiol.”. 39, s. 571–577, 1992. (ang.).
Bibliografia
- S. Linn Sajdak & Ruth B. Phillips. Phylogenetic relationships among Coregonus species inferred from the DNA sequence of the first internal transcribed spacer (ITS1) of ribosomal DNA. „Can. J. Fish. Aquat. Sci”. 54, s. 1494-1503, 1997. (ang.).
- Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby słodkowodne. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk, Eligiusz Nowakowski i Jacek Wagner. Warszawa: Świat Książki, 1997. ISBN 83-7129-441-7.
- Coregonus peled. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 5 września 2009]
- Gatunki Obce w Polsce. Instytut Ochrony Przyrody PAN. [dostęp 2009-09-05].
