Pokój toruński (1411)

Ten artykuł od 2020-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pokój toruński 1411

Henryk von Plauen, wielki mistrz zakonu krzyżackiego, zawiera pokój z Władysławem Jagiełłą, królem polskim i Witoldem, wielkim księciem litewskim, Archiwum Główne Akt Dawnych

Data

1 lutego 1411

Miejsce

Kępa Bazarowa w Toruniu

Przyczyna

wielka wojna z zakonem krzyżackim

Strony traktatu

Korona Królestwa Polskiego

Wielkie Księstwo Litewskie

Zakon krzyżacki

Przywódcy

Władysław II Jagiełło
Witold Kiejstutowicz

Heinrich von Plauen

Pokój toruński – traktat pokojowy zawarty 1 lutego 1411 na wiślanej wyspie Kępa Bazarowa w Toruniu, między Polską i Litwą a Krzyżakami, kończący tzw. wielką wojnę z lat 1409–1411.

Postanowienia:

Królestwo Polskie odzyskało ziemię dobrzyńską^[1] z zamkami w Złotorii i Bobrownikach.
Zakon krzyżacki zrezygnował ze Żmudzi na okres życia Władysława Jagiełły i Witolda.
Księstwo Mazowieckie odzyskało Zawkrze.
Toruń, po pięciomiesięcznej przynależności do Polski, na mocy traktatu przeszedł ponownie pod panowanie Krzyżaków, podobnie jak cała ziemia chełmińska.
Obie strony postanowiły też, że kupcy obu państw mogą swobodnie i bez przeszkód, według dawnych zwyczajów, używać dróg wodnych i lądowych.
Zakon krzyżacki jako odszkodowanie^{[potrzebny przypis]} i za wykup jeńców zobowiązał się zapłacić w czterech ratach 100 000 kop (schock(inne języki)) groszy praskich (po dwóch ratach o łącznej wysokości 45 tys. wynegocjowano nową umowę)^[1].
Kwestie Santoka i Drezdenka miały być poddane sądowi arbitrażowemu.
Ziemie, miasta i zamki zdobyte przez obie strony wrócą pod poprzednią władzę, a poddani zakonu, składający w czasie wojny przysięgę na wierność królowi polskiemu, zostali z niej zwolnieni.

Uroczystego zaprzysiężenia i opieczętowania traktatu dokonali Władysław Jagiełło i Witold ze strony polskiej i litewskiej, a następnie wielki mistrz zakonu krzyżackiego Heinrich von Plauen. Do wymiany w pełni opieczętowanych dokumentów pokoju doszło w maju 1411 roku w pobliżu zamku w Złotorii nad Drwęcą.

Pomimo niewielkich nabytków na rzecz Polski, I pokój toruński miał wielkie znaczenie dla pozycji Jagiełły na arenie międzynarodowej, ponieważ w jego konsekwencji w marcu 1412 roku Zygmunt Luksemburski z Jagiełłą podpisali w Lubowli traktat pokojowy, który usankcjonował Jagiełłę jako władcę chrześcijańskiego i w wyniku którego przestawał obowiązywać okrążający Polskę sojusz krzyżacko-węgierski. Następnie Zygmunt wymógł na Zakonie wypłatę odszkodowania zapisanego w pokoju toruńskim. Z odszkodowania tego 37 tys. kop groszy praskich pożyczył od Polski pod tzw. Zastaw spiski, który pozostał pod kontrolą Polski do końca XVIII wieku.

W konflikcie z Krzyżakami I pokój toruński nie doprowadził do trwałego pokoju między państwem krzyżackim a Koroną i Wielkim Księstwem i już w 1414 roku wybuchła nowa wojna (wojna głodowa).

Zobacz też kategorię: Sygnatariusze pokoju toruńskiego 1411.

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b StephanS. Flemmig StephanS., Die Beziehungen des Deutschen Ordens zum Reich vom Thorner Frieden bis zum Tag von Breslau, „Miscellanea Historico-Archivistica”, 19, cejsh.icm.edu.pl, 2012, s. 8, 13 [dostęp 2024-01-29] (niem.).