Proklos (patriarcha Konstantynopola)

Proklos

Arcybiskup Konstantynopola

Kraj działania

Cesarstwo Bizantyńskie

Data urodzenia

ok. 390

Data śmierci

446

Arcybiskup Konstantynopola

Okres sprawowania

434–446

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

Konstantynopolitański

Sakra biskupia

426

Wybór patriarchy

434

Multimedia w Wikimedia Commons

Proklos (zm. 446) – wczesnochrześcijański pisarz i teolog, arcybiskup Konstantynopola w latach 434–446.

Życiorys

W 426 został wyświęcony na biskupa Kyziku, jednak gmina tego miasta nie uznała go. Jako patriarcha działał na rzecz załagodzenia sporów wokół nauki Teodora z Mopsuestii. Wprowadził do liturgii Trisagion.

Jego zachowana spuścizna pisarska obejmuje Kazania, siedem listów (między innymi List do Ormian) oraz dziełko O przekazywaniu Boskiej Liturgii (De Traditione Divinae Missae)^[1], w którym wyraża opinię, że liturgie apostolskie były bardzo długie, następnie w ciągu wieków je skrócono, by pomóc zachować skupienie mniej gorliwym pokoleniom chrześcijan. F.J. Leroy w 1962 r. podał w wątpliwość autentyczność autorstwa Proklusa^[2].

Przypisy

↑ Patrologia Graeca t. 65, 49B–852B
↑ P. F. Bradshaw: The search for the Origins of Christian Worship. s. 2.

Bibliografia

Berthold Altaner, Alfred Stuiber: Patrologia. Wyd. 1.
P. F. Bradshaw: The search for the Origins of Christian Worship. Sources and Methods for the study of Early Liturgy. Wyd. 2. London: SPCK, 2002, s. 244. ISBN 0-281-05357-X.

Patriarcha Konstantynopola

Biskupi Bizancjum do 337	Andrzej Apostoł (przed 38) Stachys (38–54) Onezym (54–68) Polikarp I (71–89) Plutarch (89–105) Sedecjon (105–114) Diogenes (114–129) Eleuteriusz (129–136) Feliks (136–141) Polikarp II (141–144) Atenodor (144–148) Euzois (148–154) Wawrzyniec (154–166) Alipiusz (166–169) Pertinaks (169–187) Olimpian (187–198) Marek I (198–211) Filadelfus (211–217) Cyriak I (217–230) Kastyn (230–237) Eugeniusz I (237–242) Tytus (242–272) Domecjusz (272–284) Rufin I (284–293) Probus (293–306) Metrofan (306–314) Aleksander (314–337)
Arcybiskupi Konstantynopola do 458	Paweł I (337–339, 342, 346–351) Euzebiusz z Nikomedii (339–341) Macedoniusz I (342–346, 351–360) Eudoksjusz z Antiochii (360–370) Demofil (370–379) Ewagriusz (379) Grzegorz z Nazjanzu (379–381) Maksym I Cynik (381) Nektariusz (381–397) Jan Chryzostom (398–404) Arsacjusz z Tarsu (404–405) Attyk (406–425) Syzyniusz I (426–427) Nestoriusz (428–431) Maksymian (431–434) Proklos (434–446) Flawian (446–449) Anatoliusz (449–458)
Patriarchowie ekumeniczni do 1054	Gennadiusz I (458–471) Akacjusz (471–488) Frawitas (488–489) Eufemiusz (489–495) Macedoniusz II (496–511) Tymoteusz I (511–518) Jan II Kapadocki (518–520) Epifaniusz (520–535) Antym I (535–536) Menas (536–552) Eutychiusz (552–565, 577–582) Jan III Scholastyk (565–577) Jan IV Postnik (582–595) Cyriak II (596–606) Tomasz I (607–610) Sergiusz I (610–638) Pyrrus I (638–641, 654) Paweł II (642–653) Piotr (654–666) Tomasz II (667–669) Jan V (669–675) Konstantyn I (675–677) Teodor I (677–679, 686–687) Jerzy I (679–686) Paweł III (688–693) Kallinik I (693–705) Cyrus (705–712) Jan VI (712–715) German I (715–730) Anastazy (730–754) Konstantyn II (754–766) Nicetas I (766–780) Paweł IV (780–784) Tarazjusz (784–806) Nicefor I (806–815) Teodot I Kassiteras (815–821) Antoni I Kassimates (821–836) Jan VII Gramatyk (836–843) Metody I (843–847) Ignacy I (847–858, 867–877) Focjusz I Wielki (858–867, 877–886) Stefan I (886–893) Antoni II Kauleas (893–901) Mikołaj I Mistyk (901–907, 912–925) Eutymiusz I Synkellos (907–912) Stefan II z Amasei (925–928) Tryfon (928–931) Teofilakt (933–956) Polieuktos (956–970) Bazyli I Skamandrenos (970–974) Antoni III Studyta (974–979) Mikołaj II Chryzoberges (984–992) Syzyniusz II (996–998) Sergiusz II (1001–1019) Eustacjusz (1019–1025) Aleksy I Studyta (1025–1043) Michał I Cerulariusz (1043–1058)