Raw Air 2017

Raw Air 2017

2018
Data	10–19 marca 2017
Miejsce rozpoczęcia	Oslo
Miejsce zakończenia	Vikersund
Organizator	Oslo, Lillehammer, Trondheim, Vikersund (Norwegia)
Liczba konkurencji	10 (w tym 1 odwołana)
Liczba zawodników	84 (w tym 1 niesklasyfikowany)
Liczba reprezentacji	17
Zwycięzcy
I miejsce	Stefan Kraft
II miejsce	Kamil Stoch
III miejsce	Andreas Wellinger

Raw Air 2017 – pierwsza edycja turnieju Raw Air, odbywająca się w dniach 10–19 marca 2017 na skoczniach w Norwegii w ramach Pucharu Świata w skokach narciarskich.

Do klasyfikacji generalnej turnieju zaliczano wyniki wszystkich serii konkursowych i prologów (serii kwalifikacyjnych do zawodów indywidualnych). Łącznie zaplanowano 4 prologi oraz 4 konkursy indywidualne i 2 drużynowe – impreza składać miała się łącznie z 16 serii.

Zasady przeprowadzania konkursów w ramach Raw Air są takie same, jak podczas innych zawodów Pucharu Świata, a prologi rozgrywa się według reguł analogicznych do Turnieju Czterech Skoczni.

Impreza rozpoczęła się 10 marca 2017 kwalifikacjami (prologiem) do pierwszego konkursu indywidualnego w Oslo, odbywającego się dwa dni później, natomiast 11 marca został przeprowadzony konkurs drużynowy. Następnie skoczkowie przenieśli się do Lillehammer, gdzie w dniach 13–14 marca zaplanowano prolog i zawody indywidualne, zaś 15–16 marca w Trondheim odbył się prolog i konkurs indywidualny. Turniej zakończył się na skoczni mamuciej w Vikersund, na której 17 marca rozegrano prolog, dzień później konkurs drużynowy, natomiast ostatniego dnia rywalizacji, 19 marca, zawodnicy wystąpili w finałowym konkursie indywidualnym.

Z powodu niekorzystnych warunków wietrznych odwołany został konkurs indywidualny w Lillehammer, wobec czego liczba serii punktowanych zmniejszyła się do 14. Warunki atmosferyczne uniemożliwiły również przeprowadzenie dodatkowo jednoseryjnego konkursu indywidualnego w Vikersund, planowanego na 17 marca w miejsce odwołanych zawodów w Lillehammer.

Zwycięzcą turnieju został Austriak Stefan Kraft, drugie miejsce zajął Kamil Stoch, natomiast na trzecim miejscu turniej zakończył Andreas Wellinger.

Skocznie

W tabeli podano rekordy skoczni obowiązujące przed rozpoczęciem Raw Air 2017 lub ustanowione w trakcie jego trwania (wyróżnione wytłuszczeniem).

Zdjęcie	Nazwa skoczni	Miejscowość	K	HS	Rekord skoczni
					Odległość	Rekordzista	Data
	Holmenkollbakken	Oslo	K-120	HS 134	141,0 m	Andreas Kofler	05.03.2011
	Lysgårdsbakken	Lillehammer	K-123	HS 138	146,0 m	Simon Ammann	05.12.2009
	Granåsen	Trondheim	K-124	HS 140	143,0 m	Michael Hayböck	12.03.2015
						Noriaki Kasai	10.02.2016
	Vikersundbakken	Vikersund	K-200	HS 225	253,5 m	Stefan Kraft	18.03.2017

Przed turniejem

Klasyfikacja Pucharu Świata i Pucharu Narodów przed rozpoczęciem turnieju

Przed rozpoczęciem Raw Air rozegrano 21 konkursów indywidualnych oraz trzy konkursy drużynowe zaliczane do klasyfikacji Pucharu Świata mężczyzn. Najwięcej zwycięstw w zawodach indywidualnych odniósł lider cyklu Kamil Stoch, który triumfował sześciokrotnie. Po cztery konkursy wygrali Stefan Kraft i Domen Prevc, po dwa razy zwyciężyli Maciej Kot i Daniel-André Tande, natomiast po jednej wygranej na koncie mieli: Severin Freund, Michael Hayböck, Peter Prevc i Andreas Wellinger^[1]. W klasyfikacji generalnej pierwsze miejsce zajmował Stoch z przewagą 60 punktów nad drugim Kraftem i 161 punktów nad trzecim Tandem^[2].

Bezpośrednio przed turniejem odbyły się Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 w Lahti (Finlandia). Złote medale w obu konkursach indywidualnych zdobył Kraft, tytuł wicemistrzowski na obu skoczniach uzyskał Wellinger, a podia zmagań uzupełnili Markus Eisenbichler (skocznia normalna) i Piotr Żyła (skocznia duża)^[3][4].

Klasyfikacja Pucharu Świata przed rozpoczęciem Raw Air[2]
Miejsce	Zawodnik	Występy[a]	Punkty
1.	Kamil Stoch	21	1280
2.	Stefan Kraft	20	1220
3.	Daniel-André Tande	21	1119
4.	Domen Prevc	21	899
5.	Maciej Kot	21	883
6.	Andreas Wellinger	21	848
7.	Michael Hayböck	20	671
8.	Manuel Fettner	21	622
9.	Markus Eisenbichler	19	587
10.	Peter Prevc	19	559
11.	Piotr Żyła	21	529
12.	Richard Freitag	20	435
13.	Andreas Stjernen	21	399
14.	Vincent Descombes Sevoie	21	348
15.	Jewgienij Klimow	21	346
16.	Karl Geiger	21	316
17.	Severin Freund	9	309
18.	Andreas Kofler	15	306
19.	Dawid Kubacki	21	299
20.	Stephan Leyhe	19	290
21.	Robert Johansson	18	288
22.	Jurij Tepeš	21	249
23.	Daiki Itō	16	175
	Noriaki Kasai	21	175
25.	Roman Koudelka	18	146
26.	Anders Fannemel	14	120
27.	Jan Ziobro	14	119
28.	Taku Takeuchi	17	115
29.	Jernej Damjan	14	112
30.	Stefan Hula	20	110
31.	Vojtěch Štursa	12	88
32.	Anže Lanišek	11	85
33.	Andreas Wank	13	84
34.	Simon Ammann	15	81
	Markus Schiffner	16	81
36.	Gregor Schlierenzauer	5	80
37.	Jakub Janda	17	78
38.	Dienis Korniłow	19	77
39.	Cene Prevc	15	67
40.	Mackenzie Boyd-Clowes	17	52
	Johann André Forfang	8	52
42.	Clemens Aigner	8	50
43.	Kevin Bickner	19	34
44.	Halvor Egner Granerud	12	31
45.	Sebastian Colloredo	5	29
46.	Lukáš Hlava	15	26
47.	Janne Ahonen	7	24
	Jarkko Määttä	11	24
49.	Junshirō Kobayashi	6	20
50.	Viktor Polášek	2	18
	Tomáš Vančura	11	18
52.	Aleksiej Romaszow	4	17
53.	Tom Hilde	8	16
	Ville Larinto	10	16
	Anže Semenič	9	16
56.	Dmitrij Wasiljew	9	15
57.	Stefan Huber	5	12
	David Siegel	2	12
59.	Kento Sakuyama	13	9
	Aleksander Zniszczoł	8	9
61.	Gregor Deschwanden	8	8
62.	Florian Altenburger	4	4
	Davide Bresadola	3	4
	Klemens Murańka	9	4
65.	Michael Glasder	9	3
	Bor Pavlovčič	3	3
67.	Kaarel Nurmsalu	6	2
	Elias Tollinger	3	2
68.	Daniel Huber	4	1
	Yūken Iwasa	2	1
	Gabriel Karlen	4	1

Klasyfikacji Pucharu Świata w lotach narciarskich przewodził Kraft, który wygrał oba rozgrywane wcześniej konkursy do niej zaliczane (w Oberstdorfie). Dwukrotnie kolejne miejsce na podium zajął Wellinger. Czołową trójkę zestawienia konkursów na skoczniach mamucich uzupełniał Tande^[5].

Klasyfikacja Pucharu Świata w lotach przed rozpoczęciem Raw Air[5]
Miejsce	Zawodnik	Występy[a]	Punkty
1.	Stefan Kraft	2	200
2.	Andreas Wellinger	2	160
3.	Daniel-André Tande	2	100
4.	Peter Prevc	2	90
5.	Kamil Stoch	2	89
6.	Domen Prevc	2	81
7.	Jurij Tepeš	2	71
8.	Michael Hayböck	2	62
9.	Piotr Żyła	2	61
10.	Maciej Kot	2	53
11.	Richard Freitag	2	50
12.	Markus Eisenbichler	2	41
13.	Noriaki Kasai	2	40
14.	Jernej Damjan	2	35
15.	Andreas Stjernen	2	32
16.	Manuel Fettner	2	27
	Jewgienij Klimow	2	27
18.	Jan Ziobro	2	26
19.	Robert Johansson	2	22
	Vincent Descombes Sevoie	2	22
21.	Dienis Korniłow	2	17
	Dawid Kubacki	2	17
23.	Tomáš Vančura	2	16
24.	Dmitrij Wasiljew	1	15
25.	Janne Ahonen	2	14
26.	Kevin Bickner	2	12
	Gregor Schlierenzauer	1	12
28.	Anže Semenič	1	11
29.	Anže Lanišek	2	10
30.	Andreas Wank	2	9
31.	Karl Geiger	2	8
32.	Cene Prevc	2	7
33.	Stephan Leyhe	2	2
34.	Kaarel Nurmsalu	2	1
	Michael Glasder	2	1

Dwa zwycięstwa w rozegranych przed Raw Air konkursach drużynowych w ramach Pucharu Świata odnieśli reprezentanci Polski, ponadto raz wygrali Niemcy^[1]. W klasyfikacji Pucharu Narodów na pierwszym miejscu plasowała się Polska, na drugim Austria ze stratą 434 punktów, a na trzecim Niemcy ze stratą 458 punktów^[2].

Polacy zwyciężyli także w rywalizacji drużynowej mistrzostw świata w Lahti, wyprzedzając zespoły Norwegii i Austrii^[6].

Klasyfikacja Pucharu Narodów przed rozpoczęciem Raw Air[2]
Miejsce	Państwo	Występy[b]	Ind.	Druż.	Razem
1.	Polska	24	3233	1150	4383
2.	Austria	24	3049	900	3949
3.	Niemcy	24	2881	1050	3931
4.	Słowenia	24	1990	750	2740
5.	Norwegia	24	2025	650	2675
6.	Rosja	24	455	250	705
7.	Japonia	24	495	200	695
8.	Czechy	24	374	300	674
9.	Francja	21	348	–	348
10.	Finlandia	21	64	100	164
11.	Szwajcaria	16	90	50	140
12.	Kanada	17	52	–	52
13.	Stany Zjednoczone	20	37	0	37
14.	Włochy	7	33	–	33
15.	Estonia	6	2	–	2

Zasady

Każdy z konkursów indywidualnych w ramach Raw Air poprzedzony był prologiem, rozgrywanym na zasadach analogicznych do serii kwalifikacyjnych w ramach Turnieju Czterech Skoczni – automatyczne prawo awansu do konkursu głównego miało 10 najlepszych skoczków według aktualnego stanu klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (lub Pucharu Świata w lotach w przypadku skoczni w Vikersund), jednak – inaczej niż w pozostałych zawodach tego cyklu – ich próby były oceniane przez sędziów i wliczano do tabeli wyników serii kwalifikacyjnej. Noty uzyskane w prologach wliczano do klasyfikacji łącznej Raw Air^[7][8].

Zawody indywidualne i drużynowe przeprowadzano na takich samych zasadach, jak pozostałe konkursy w ramach Pucharu Świata. Podobnie jak w przypadku prologów, punkty zdobyte w poszczególnych seriach konkursowych zaliczano na poczet dorobku poszczególnych zawodników w tabeli ogólnej Raw Air. Ponadto – w przeciwieństwie do serii kwalifikacyjnych – za każdy z konkursów przyznawano także punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (zawody indywidualne), Pucharu Świata w lotach i Pucharu Narodów (zawody indywidualne i drużynowe)^[7][8].

Skoki oceniano w taki sam sposób, jak podczas pozostałych zawodów Pucharu Świata. Za osiągnięcie odległości równej punktowi konstrukcyjnemu zawodnik otrzymywał 60 punktów na skoczni dużej i 120 punktów na obiekcie do lotów; za każdy metr powyżej tej granicy uzyskiwał dodatkowo 1,8 punktu na skoczni dużej i 1,2 punktu na obiekcie mamucim, zaś za każdy metr poniżej odejmowano mu analogiczną liczbę punktów. Styl skoku i lądowania podlegał ocenie przez pięciu sędziów wybranych przez FIS, którzy mogli przyznać maksymalnie po 20 punktów. Dwóch skrajnych not (najwyższej i najniższej) nie wliczano do noty łącznej zawodnika. Ponadto wpływ na ocenę końcową skoczka miał przelicznik za prędkość i kierunek wiatru oraz za ewentualną zmianę długości najazdu. Jeżeli zawodnik skakał z niższej belki startowej, otrzymywał dodatkowe punkty, jeżeli skakał z wyższej – punkty mu odejmowano. Dodatkowo jeżeli wiatr wiał z przodu skoczni, zawodnik tracił punkty, gdyż dzięki temu zyskiwał lepsze noszenie na nartach, zaś jeżeli wiatr wiał z tyłu skoczni, skoczkowie przysługiwała odpowiednia bonifikata.

Współczynniki za siłę wiatru i belkę startową

Miejscowość	Współczynnik belki	Współczynnik wiatru przedniego	Współczynnik wiatru tylnego
Oslo[9]	±7,24 pkt / m	–9,90 pkt / m/s	+11,99 pkt / m/s
Lillehammer[10]	±7,45 pkt / m	–9,90 pkt / m/s	+11,99 pkt / m/s
Trondheim[11]	±7,56 pkt / m	–10,80 pkt / m/s	+13,07 pkt / m/s
Vikersund[12]	±8,10 pkt / m	–14,40 pkt / m/s	+17,42 pkt / m/s

Program zawodów

Opracowano na podstawie materiałów źródłowych^[13][14][15].

Miejscowość	Dzień	Konkurencja	Początek (CET)	Liczba uczestników
Oslo	10 marca	Oficjalny trening	14:15 14:30	76
		Prolog	17:00	76
	11 marca	Seria próbna	15:00	47
		Konkurs drużynowy	16:15	12 x 4
	12 marca	Seria próbna	12:30	45
		Konkurs indywidualny	14:15	50
Lillehammer	13 marca	Oficjalny trening	15:00	68
		Prolog	17:30	71
	14 marca	Seria próbna	16:00	—
		Konkurs indywidualny	17:00 17:30	50
Trondheim	15 marca	Oficjalny trening	15:30	67
		Prolog	17:30	70
	16 marca	Seria próbna	16:00	49
		Konkurs indywidualny	17:00	50
Vikersund	17 marca	Oficjalny trening	19:40	72
		Prolog	20:50	73
	18 marca	Seria próbna	14:15	44
		Konkurs drużynowy	16:15	12 x 4
	19 marca	Seria próbna	13:00	37
		Konkurs indywidualny	14:15	40

Jury

Dyrektorem zawodów w ramach Raw Air jest Walter Hofer, a jego asystentem – Borek Sedlák.

Opracowano na podstawie materiałów źródłowych^{[9][10][11][12]}.

Miejscowość	Delegat techniczny	Asystent delegata technicznego	Kierownik zawodów	Kontrola wyposażenia
				Przed skokiem	Po skoku
Oslo	Sandro Pertile	Werner Rathmayr	Svein Granerud	Morten Solem	Sepp Gratzer
Lillehammer	Christian Kathol	Pekka Hyvärinen	Kristian Brenden
Trondheim		Michael Lais	Hroar Stjernen
Vikersund	Franck Salvi	Aljoša Dolhar	Ole Gunnar Fidjestøl

Sędzia	Kraj	Stanowisko na wieży sędziowskiej
		Oslo	Lillehammer	Trondheim	Vikersund
Pascal Malec	Francja	A	D	–
Peter Knoll	Niemcy	B	A	–
Inge Eriksrød	Norwegia	C	–
Masahiko Takahashi	Japonia	D	E	–
Martino De Crignis	Włochy	E	B	–
Kjersti Haugen Espelid	Norwegia	–	C	–
Geir Steinar Loeng	Norwegia	–		A	–
Mark Servold	Kanada	–		B	–
Marit Nybelius Stub	Szwecja	–		C	–
Peter Kimmig	Niemcy	–		D	–
Jože Berčič	Słowenia	–		E	–
Petra Nordman	Finlandia	–			A
Hermann Gschwentner	Austria	–			B
Marek Pilch	Polska	–			C
Nasyr Nasyrow	Kazachstan	–			D
Nicolai Sebergsen	Norwegia	–			E

Podsumowanie

Lp.	Data	Miejscowość	HS	Uwagi	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Lider po konkursie (prologu)
1.	10 marca 2017	Oslo	HS134	prolog	Andreas Wellinger	Peter Prevc	Richard Freitag	Andreas Wellinger
2.	11 marca 2017			nocny, druż.	Austria 1. Michael Hayböck 2. Manuel Fettner 3. Markus Schiffner 4. Stefan Kraft	Niemcy 1. Markus Eisenbichler 2. Stephan Leyhe 3. Richard Freitag 4. Andreas Wellinger	Polska 1. Piotr Żyła 2. Kamil Stoch 3. Dawid Kubacki 4. Maciej Kot	Stefan Kraft
3.	12 marca 2017			–	Stefan Kraft	Andreas Wellinger	Markus Eisenbichler
4.	13 marca 2017	Lillehammer	HS138	prolog	Markus Eisenbichler	Richard Freitag	Stefan Kraft
	14 marca 2017			nocny[c]	odwołany
5.	15 marca 2017	Trondheim	HS140	prolog	Kamil Stoch	Andreas Stjernen	Andreas Wellinger	Andreas Wellinger
6.	16 marca 2017			nocny	Stefan Kraft	Andreas Stjernen	Andreas Wellinger	Stefan Kraft
	17 marca 2017	Vikersund	HS225	loty[d][c]	odwołany
7.	17 marca 2017			loty, prolog	Kamil Stoch	Andreas Wellinger	Domen Prevc	Andreas Wellinger
8.	18 marca 2017			loty, nocny, druż.	Norwegia 1. Daniel-André Tande 2. Robert Johansson 3. Johann André Forfang 4. Andreas Stjernen	Polska 1. Piotr Żyła 2. Dawid Kubacki 3. Maciej Kot 4. Kamil Stoch	Austria 1. Michael Hayböck 2. Manuel Fettner 3. Gregor Schlierenzauer 4. Stefan Kraft
9.	19 marca 2017			loty	Kamil Stoch	Noriaki Kasai	Michael Hayböck	Stefan Kraft
Raw Air 2017 – klasyfikacja końcowa					Stefan Kraft	Kamil Stoch	Andreas Wellinger	–

Klasyfikacja końcowa Raw Air 2017

Źródło: Międzynarodowa Federacja Narciarska^[16].

Klasyfikacja Pucharu Świata i Pucharu Narodów po zakończeniu turnieju

Najwięcej punktów Pucharu Świata – 245 – zdobył w trakcie Raw Air 2017 jego triumfator, Stefan Kraft, który awansował dzięki temu z drugiego miejsca na pozycję lidera (łącznie 1465 punktów). Tym samym zamienił się lokatą z Kamilem Stochem (32 punkty straty). Na trzeciej pozycji pozostał Daniel-André Tande (284 punkty straty). Liczba zawodników klasyfikowanych zwiększyła się z 70 do 73^[17].

Klasyfikacja generalna Pucharu Świata po Raw Air[17]
Miejsce	Zawodnik	Występy[a]	Punkty
1.	Stefan Kraft	23	1465
2.	Kamil Stoch	24	1434
3.	Daniel-André Tande	24	1181
4.	Andreas Wellinger	24	1001
5.	Maciej Kot	24	945
6.	Domen Prevc	23	938
7.	Michael Hayböck	23	752
8.	Markus Eisenbichler	22	697
9.	Manuel Fettner	24	683
10.	Peter Prevc	22	650
11.	Piotr Żyła	24	574
12.	Andreas Stjernen	24	553
13.	Richard Freitag	23	486
14.	Vincent Descombes Sevoie	24	381
15.	Jewgienij Klimow	23	368
16.	Robert Johansson	21	356
17.	Karl Geiger	24	346
18.	Dawid Kubacki	24	321
19.	Severin Freund	9	309
20.	Andreas Kofler	17	307
21.	Stephan Leyhe	21	306
22.	Noriaki Kasai	24	291
23.	Jurij Tepeš	23	289
24.	Daiki Itō	19	261
25.	Roman Koudelka	21	198
26.	Johann André Forfang	11	168
27.	Anders Fannemel	16	158
28.	Jernej Damjan	17	133
29.	Simon Ammann	18	125
30.	Taku Takeuchi	19	122
31.	Jan Ziobro	15	119
32.	Stefan Hula	20	110
33.	Gregor Schlierenzauer	7	94
34.	Anže Lanišek	13	92
35.	Andreas Wank	16	90
36.	Vojtěch Štursa	13	88
37.	Markus Schiffner	19	81
38.	Jakub Janda	18	80
39.	Dienis Korniłow	19	77
40.	Cene Prevc	15	67
41.	Mackenzie Boyd-Clowes	18	52
42.	Clemens Aigner	8	50
	Kevin Bickner	20	50
	Halvor Egner Granerud	14	50
45.	Viktor Polášek	5	31
	Anže Semenič	11	31
47.	Sebastian Colloredo	7	30
48.	Lukáš Hlava	15	26
49.	Janne Ahonen	8	24
	Jarkko Määttä	14	24
51.	Joakim Aune	2	23
52.	Junshirō Kobayashi	8	20
53.	Tomáš Vančura	11	18
54.	Aleksiej Romaszow	5	17
55.	Tom Hilde	9	16
	Ville Larinto	11	16
57.	Dmitrij Wasiljew	9	15
58.	Davide Bresadola	5	14
	Stefan Huber	6	14
60.	David Siegel	2	12
61.	Kento Sakuyama	13	9
	Aleksander Zniszczoł	8	9
63.	Gregor Deschwanden	9	8
64.	Alex Insam	4	6
65.	Florian Altenburger	4	4
	Klemens Murańka	10	4
67.	Michael Glasder	10	3
	Bor Pavlovčič	3	3
69.	Kaarel Nurmsalu	7	2
	Elias Tollinger	3	2
71.	Daniel Huber	4	1
	Yūken Iwasa	2	1
	Gabriel Karlen	5	1

Kraft był także liderem Pucharu Świata w lotach narciarskich, za którym po Raw Air plasował się Stoch. Z drugiego na trzecie miejsce spadł Wellinger. Liczba klasyfikowanych zawodników zwiększyła się z 35 do 44^[18].

Klasyfikacja generalna Pucharu Świata w lotach po Raw Air[18]
Miejsce	Zawodnik	Występy[a]	Punkty
1.	Stefan Kraft	3	245
2.	Kamil Stoch	3	189
3.	Andreas Wellinger	3	173
4.	Peter Prevc	3	130
5.	Michael Hayböck	3	122
6.	Noriaki Kasai	3	120
7.	Domen Prevc	3	113
8.	Jurij Tepeš	3	107
9.	Daniel-André Tande	3	100
10.	Maciej Kot	3	71
11.	Piotr Żyła	3	69
12.	Andreas Stjernen	3	61
13.	Richard Freitag	3	51
14.	Johann André Forfang	1	50
15.	Robert Johansson	3	48
16.	Markus Eisenbichler	3	41
17.	Jernej Damjan	3	39
18.	Manuel Fettner	3	32
	Karl Geiger	3	32
20.	Dawid Kubacki	3	31
21.	Kevin Bickner	3	28
22	Jewgienij Klimow	3	27
23.	Jan Ziobro	2	26
24.	Anže Semenič	2	23
25.	Vincent Descombes Sevoie	3	22
	Daiki Itō	1	22
27.	Anders Fannemel	1	20
28.	Anže Lanišek	3	17
	Dienis Korniłow	2	17
30.	Tomáš Vančura	2	16
31.	Simon Ammann	1	15
	Gregor Schlierenzauer	2	15
	Dmitrij Wasiljew	1	15
34.	Janne Ahonen	2	14
35.	Roman Koudelka	1	11
36.	Halvor Egner Granerud	1	10
37.	Viktor Polášek	1	9
	Andreas Wank	3	9
39.	Cene Prevc	2	7
40.	Alex Insam	1	6
41.	Stephan Leyhe	2	2
	Stefan Huber	1	2
43.	Kaarel Nurmsalu	3	1
	Michael Glasder	2	1

Prowadzenie w klasyfikacji Pucharu Narodów utrzymała reprezentacja Polski, która zdobyła w czasie turnieju 933 punkty. Większy dorobek – odpowiednio 1130 i 1104 punkty – zanotowały reprezentacje Norwegii i Austrii. Poza drugą z wymienionych miejsce w pierwszej trójce klasyfikacji utrzymała reprezentacja Niemiec^[17].

Klasyfikacja generalna Pucharu Narodów po Raw Air[17]
Miejsce	Państwo	Występy[b]	Ind.	Druż.	Razem
1.	Polska	29	3516	1800	5316
2.	Austria	29	3453	1600	5053
3.	Niemcy	29	3247	1600	4847
4.	Norwegia	29	2505	1300	3805
5.	Słowenia	29	2203	1150	3353
6.	Japonia	29	704	550	1254
7.	Czechy	29	441	500	941
8.	Rosja	27	477	250	727
9.	Francja	24	381	–	381
10.	Szwajcaria	21	134	150	284
11.	Finlandia	26	64	100	164
12.	Stany Zjednoczone	24	53	0	53
13.	Kanada	18	52	–	52
14.	Włochy	12	50	0	50
15.	Estonia	7	2	–	2

Składy reprezentacji

Udział w co najmniej jednej części Raw Air 2017 wzięło udział 84 zawodników, reprezentujących 17 państw. Jedynym skoczkiem nieklasyfikowanym był przedstawiciel gospodarzy Marius Lindvik, zdyskwalifikowany w prologu konkursu w Oslo.

Uwagi

Przypisy