Siarka rodzima : Właściwości, Występowanie, Zastosowanie, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Siarka rodzima

Siarka rodzima

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	S
Twardość w skali Mohsa	1,5 – 2
Przełam	nierówny, muszlowy
Łupliwość	nie wykazuje
Układ krystalograficzny	rombowy
Gęstość minerału	2,0 – 2,1 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	żółta w odcieniach, z domieszkami – zielonawa, czerwonawa, czarna
Rysa	biała, żółtawa
Połysk	na ściankach kryształów występuje połysk diamentowy, a na przełamie – tłusty

Siarka rodzima – minerał z gromady pierwiastków rodzimych zawierający głównie siarkę elementarną. Należy do minerałów rzadkich. Nazwa łacińska (sulphur) pochodzi od sanskr. sulvere i dawn. łacińskiego słowa sulphurium^[1].

Właściwości

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju bipiramidalnym, grubotabliczkowe. Występuje w skupieniach zbitych, ziemistych, ziarnistych, naciekowych, nerkowych. Tworzy też naskorupienia, impregnacje i zbliźniaczenia. Najładniejsze kryształy spotykane są w druzach powstałych w kawernach i szczelinach. Jest krucha, przezroczysta. Występuje w trzech odmianach poliformicznych m.in. siarka rodzima (sulfuryt), rosickyit. W temperaturze powyżej 95,3 °C przechodzi w siarkę jednoskośną, a powyżej 119,3 °C topi się. Łatwo elektryzuje się, jest złym przewodnikiem ciepła, łatwopalna. Dobrze rozpuszcza się w dwusiarczku węgla. Pod względem chemicznym jest dość czysta, choć bywa zanieczyszczona związkami organicznymi oraz mechanicznymi domieszkami kalcytu i gipsu. Niekiedy zawiera domieszkę selenu (siarka selenowa).

Występowanie

Powstaje wskutek utleniania siarkowodoru lub redukcji siarczanów (głównie gipsu). Niewielkie ilości siarki powstają w wyniku ekshalacji wulkanicznych.

Miejsca występowania: Włochy – Sycylia, USA – Luizjana, Teksas, Meksyk, Chile, Rosja. W Polsce w okolicy Tarnobrzega (Piaseczno, Machów, Grzybów) i Lubaczowa (Basznia Górna, Horyniec-Zdrój).