Stanisław Skorupka
| Data i miejsce urodzenia | 14 lutego 1906 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 31 maja 1988 |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: językoznawstwo polonistyczne | |
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski |
| Doktorat | 1945 |
| Profesura | 1961 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Uniwersytet Warszawski |
Stanisław Skorupka (ur. 14 lutego 1906 w Warszawie, zm. 31 maja 1988 tamże) – polski językoznawca. Brat malarza Szczepana Skorupki.
Życiorys
Od 1929 studiował na Uniwersytecie Warszawskim, w 1936 obronił pracę magisterską pt. Upodobnienia międzywyrazowe w świetle fonetyki eksperymentalnej. Dzięki stypendium państwowemu w latach 1937–1938 kontynuował naukę na Friedrich-Wilhelms-Universität w Berlinie.
Podczas II wojny światowej pisał pracę doktorską pt. Budowa akustyczna samogłosek polskich, obronił ją po zakończeniu wojny w 1945. Przez całe życie zawodowe był związany z Uniwersytetem Warszawskim, od 1961 był profesorem nadzwyczajnym, od 1976 profesorem zwyczajnym. W uznaniu zasług Uniwersytet im. Humboldtów w Berlinie przyznał Stanisławowi Skorupce tytuł honoris causa. Należał do Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, ZAIKS i Towarzystwa Kultury Języka.
Był autorem wielu prac na temat współczesnej polszczyzny oraz słowników, z których najważniejsze to:
- Słownik wyrazów bliskoznacznych (1959 i późniejsze wydania),
- Słownik frazeologiczny języka polskiego (1967 tom I, 1968 tom II),
- Mały słownik języka polskiego (1968),
- Słownik języka polskiego (zastępca redaktora naczelnego)[1]
- Stylistyka polska. Zarys (1959, wspólnie z Haliną Kurkowską).
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 209-4-6/7)[2].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Barbara Bartnicka: Wspomnienie pośmiertne po prof. Stanisławie Skorupce, Towarzystwo Naukowe Warszawskie
- Dzieła Stanisława Skorupki w archive.org i FBC
Kontrola autorytatywna (osoba):
- PWN: 3976060
