Szereg Laurenta

Obszar zbieżności szeregu Laurenta.

Szereg Laurenta funkcji zespolonej f ( z ) {\displaystyle f(z)} to reprezentacja tej funkcji w postaci szeregu potęgowego, w którym występują również składniki o wykładniku ujemnym. Rozwinięcia tego używa się, gdy funkcji nie można rozwinąć w szereg Taylora. Nazwa szeregu pochodzi od nazwiska Pierre Alphonse Laurenta, który opublikował go w 1843 roku.

Ogólny wzór

Jeżeli funkcję f ( z ) {\displaystyle f(z)} możemy zapisać jako sumę funkcji ϕ ( z ) {\displaystyle \phi (z)} oraz ψ ( z ) , {\displaystyle \psi (z),} takich że można je rozwinąć w zbieżne szeregi na pewnym obszarze D:

ϕ ( z ) = n = 0 a n ( z c ) n {\displaystyle \phi (z)=\sum _{n=0}^{\infty }a_{n}(z-c)^{n}} (część regularna)
ψ ( z ) = n = 1 a n ( z c ) n {\displaystyle \psi (z)=\sum _{n=1}^{\infty }a_{-n}(z-c)^{-n}} (część osobliwa)

to funkcję f ( z ) {\displaystyle f(z)} przedstawiamy w postaci[1]:

f ( z ) = n = a n ( z c ) n . {\displaystyle f(z)=\sum _{n=-\infty }^{\infty }a_{n}(z-c)^{n}.}

Reprezentację taką nazywamy szeregiem Laurenta funkcji f ( z ) = ϕ ( z ) + ψ ( z ) . {\displaystyle f(z)=\phi (z)+\psi (z).} Część regularna jest zbieżna w kole | z c | < R , {\displaystyle |z-c|<R,} a część osobliwa na zewnątrz koła | z c | r {\displaystyle |z-c|\leqslant r} gdzie

1 R = lim sup n | a n | 1 n , {\displaystyle {\frac {1}{R}}=\limsup _{n\rightarrow \infty }|a_{n}|^{\frac {1}{n}},}
r = lim sup n | a n | 1 n . {\displaystyle r=\limsup _{n\rightarrow \infty }|a_{-n}|^{\frac {1}{n}}.}

Szereg Laurenta jest zbieżny w pierścieniu r < | z c | < R . {\displaystyle r<|z-c|<R.} Jeżeli funkcja f ( z ) {\displaystyle f(z)} jest analityczna w tym pierścieniu, to daje się przedstawić w postaci szeregu Laurenta a współczynniki a n {\displaystyle a_{n}} wyrażają się, za pomocą całki krzywoliniowej wzorem

a n = 1 2 π i γ f ( z ) d z ( z c ) n + 1 . {\displaystyle a_{n}={\frac {1}{2\pi i}}\oint \limits _{\gamma }{\frac {f(z)\,dz}{(z-c)^{n+1}}}.}

gdzie γ {\displaystyle \gamma } jest dowolną krzywą zamkniętą położoną w obszarze zbieżności i zorientowaną dodatnio względem swego wnętrza (obiegającą punkt c {\displaystyle c} jednokrotnie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara).

Przykład rozwinięcia w szereg Laurenta

f ( z ) = z 2 e 1 z , c = 0 {\displaystyle f(z)=z^{2}e^{\frac {1}{z}},\;c=0}

Korzystamy z rozwinięcia w szereg funkcji eksponencjalnej:

e w = n = 0 w n n ! , w C {\displaystyle e^{w}=\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {w^{n}}{n!}},\;w\in \mathbb {C} }
z 2 e 1 z = z 2 ( 1 + 1 z + 1 2 ! z 2 + 1 3 ! z 3 + ) = {\displaystyle z^{2}e^{\frac {1}{z}}=z^{2}(1+{\frac {1}{z}}+{\frac {1}{2!z^{2}}}+{\frac {1}{3!z^{3}}}+\ldots )=}
= z 2 + z + 1 2 ! + 1 3 ! z + + 1 ( n + 2 ) ! z n + , z C { 0 } . {\displaystyle =z^{2}+z+{\frac {1}{2!}}+{\frac {1}{3!z}}+\ldots +{\frac {1}{(n+2)!z^{n}}}+\ldots ,\quad z\in \mathbb {C} \backslash \{0\}.}

Pierwsze trzy składniki stanowią część regularną szeregu, kolejne składają się na część osobliwą.

Przypisy

  1. szereg Laurenta, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-10] .

Linki zewnętrzne

  • Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Laurent Series, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.).
Encyklopedia internetowa (szereg funkcyjny):
  • БРЭ: 2158112
  • DSDE: Laurentrække