Uderzenie czołowe
Uderzenie czołowe (ang. frontal attack) – forma manewru taktycznego[1][2]. Działanie jest skierowane przeciwko wojskom na przednim skraju obrony przeciwnika[3]. Może ono być stosowane do rozbicia jego obrony w czołowych punktach oporu lub do ich okrążenia[4]. Są to działanie zaczepne wojsk w kierunku prostopadłym do linii frontu lub w kierunku przeciwnym do ruchu wojsk nieprzyjaciela[5]. Uderzenie czołowe naraża nacierającego na duże straty, co powinno zmusić go do szukania rozwiązania w zastosowaniu innego manewru[6]. Często poprzedza je pokonanie lub oskrzydlenie[7][8].
Przypisy
- ↑ Polak i Joniak 2014 ↓, s. 238.
- ↑ Regulamin działań 1999 ↓, s. 13.
- ↑ Regulamin działań 2008 ↓, s. 23.
- ↑ Regulamin działań 1999 ↓, s. 14.
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 463.
- ↑ Huzarski 2001 ↓, s. 108.
- ↑ Huzarski 2001 ↓, s. 26.
- ↑ Huzarski (red.) i Wołejszo (red.) 2014 ↓, s. 22.
Bibliografia
- Michał Huzarski: Taktyka ogólna wojsk lądowych. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-91-3.
- Michał Huzarski (red.), Jarosław Wołejszo (red.): Leksykon obronności. Polska i Europa. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2014, s. 22. ISBN 978-83-11-13382-2.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Andrzej Polak, Jacek Joniak: Sztuka wojenna. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-273-8.
- Regulamin działań wojsk lądowych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych, DWLąd16/99.
- Regulamin działań wojsk lądowych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych, DWLąd. Wewn. 115/2008.
