Vladka Meed

Vladka Meed

Vladka Meed, 2005
Data i miejsce urodzenia	29 grudnia 1921 Warszawa
Data i miejsce śmierci	21 listopada 2012 Phoenix
Zawód, zajęcie	działaczka
Multimedia w Wikimedia Commons

Vladka Meed lub Władka Meed, właściwie Feigele Peltel (ur. 29 grudnia 1921 w Warszawie, zm. 21 listopada 2012 w Phoenix^[1]) – polsko-żydowska działaczka ruchu oporu w czasie II wojny światowej, kurierka Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB), autorka wspomnień i działaczka społeczna.

Życiorys

Urodziła się w Warszawie, w rodzinie Chany i Szlomo Peltelów^[1]. W czasie okupacji niemieckiej posługiwała się imieniem Władysława, zdrabnianym jako Władka, a w przyszłości przekształconym na Vladka. Była członkiem Bundu, na polecenie którego pozostała po tzw. stronie aryjskiej i organizowała pomoc dla getta warszawskiego. Brała między innym udział w akcji ratowania dzieci żydowskich z getta, które po przeszmuglowaniu przez mur ukrywane były w polskich rodzinach katolickich. W 1942 r. była jedną z osób, które poinformowały przedstawicieli polskiego podziemia o deportacji 265 tysięcy Żydów do obozów zagłady oraz o mordach dokonywanych w obozie zagłady w Treblince. Podczas powstania w getcie warszawskim w kwietniu 1943 r. zajmowała się przerzucaniem do getta pistoletów, dynamitu oraz benzyny do butelek zapalających.

W 1944 r. poślubiła Benjamina Meeda (Międzyrzeckiego), z którym po zakończeniu działań wojennych wyjechała do USA. W Stanach Zjednoczonych małżeństwo Meed zajęło się między innymi działalnością społeczną inicjując powstanie organizacji zrzeszającej kombatantów ruchu oporu getta warszawskiego, a następnie doprowadzili do powstania Amerykańskiego Zgromadzenia Żydów Ocalonych z Holokaustu. Byli inicjatorami nauczania w USA o holocauście i historii warszawskiej diaspory Żydowskiej, a sama Vladka Meed nawiązała współpracę z Amerykańską Federacją Nauczycielską organizując przez wiele lat wyjazdy edukacyjne do Polski. Była również wiceprzewodniczącą Żydowskiego Komitetu Robotniczego w Nowym Jorku^[1].

Była autorką książki Po obu stronach muru: wspomnienia z warszawskiego getta^[2] opublikowanej pierwotnie w języku jidysz, w 1948 r., zawierającej jej wspomnienia z okupowanej Warszawy. Książka doczekała się tłumaczenia na j. angielski w 1972 r., z przedmową Elie Wiesela, a następnie na języki: niemiecki, polski i japoński^[3].

W ostatnim okresie życia cierpiała na chorobę Alzheimera.

W 2020, na 78. rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim, przy metrze Centrum osłonięto mural poświęcony kobietom walczącym w powstaniu. Została tam upamiętniona jako jedna z 9 Żydówek^[4].

Przypisy

Bibliografia

• Artykuł – Vladka Meed (1922 – 2012) na stronie Znak.org.pl (opublikowano 30.11.2012)