Volvo C30

Volvo C30

Volvo C30 I przed liftingiem
Producent	Volvo
Zaprezentowany	Detroit International Auto Show 2006
Okres produkcji	2006 – 2012
Miejsce produkcji	Gandawa
Poprzednik	Volvo 480
Następca	Volvo V40
Dane techniczne
Segment	C
Typy nadwozia	3-drzwiowy hatchback
Skrzynia biegów	5 i 6-biegowa manualna 6-biegowa półautomatyczna 5-biegowa automatyczna
Napęd	przedni
Długość	2006-2010: 4252 mm 2010-2012: 4266 mm
Szerokość	1782 mm
Wysokość	1447 mm
Rozstaw osi	2640 mm
Masa własna	1279 - 1479 kg
Liczba miejsc	4
Test Euro NCAP
Bagażnik	251 - 894 l
Dane dodatkowe
Pokrewne	Volvo S40 Ford Focus Mazda 3
Konkurencja	Audi A3 BMW serii 1
Multimedia w Wikimedia Commons

Volvo C30 – samochód osobowy klasy kompaktowej produkowany pod szwedzką marką Volvo w latach 2006–2012.

Historia i opis modelu

Pojazd został po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowany podczas targów motoryzacyjnych w Detroit w styczniu 2006 roku. Pół roku później, podczas targów motoryzacyjnych w Paryżu zaprezentowano wersję produkcyjną pojazdu^[1]. Pierwowzorem pojazdu był samochód koncepcyjny zaprezentowany w 2001 roku pod nazwą Volvo SCC.

Auto zbudowane zostało na bazie płyty podłogowej amerykańskiego koncernu motoryzacyjnego Ford Motor Company dzielonej m.in. z Fordem Focusem, Mazdą 3 oraz Volvo C70, S40 i Volvo V50. Samochód uważany jest za następcę modelu 480^[2].

Charakterystycznym elementem pojazdu jest linia nadwozia z głębokimi przetłoczeniami, która nadaje sylwetce auta muskularny wygląd. Klapa bagażnika została całkowicie oszklona. Jako jeden z pierwszych pojazdów marki, otrzymał system chroniący przed skutkami uderzeń bocznych SIPS oraz układ zmniejszający ryzyko urazu kręgosłupa szyjnego WHIPS.

W 2007 roku podczas targów motoryzacyjnych we Frankfurcie zaprezentowano wersję hybrydową zasilaną silnikiem benzynowym oraz elektrycznym oznaczoną "ReCharge". Badania nad pojazdem prowadzono w kalifornijskim ośrodku rozwojowym Volvo. Przewidziano dwa typy silników spalinowych: na mieszankę etanolu-benzyny (tzw. flex-fuel) albo typu diesel z jednostką napędową podobną do używanej przez General Motors typu E-Flex w Chevrolecie Volt. Samochód napędzany miał być wyłącznie silnikiem elektrycznym z akumulatorami litowo-jonowymi, silnik spalinowy miał tylko doładowywać baterie. Przewidywany zasięg samochodu wyłącznie na bateriach wynosić miał ok. 100 km, czas doładowania z domowej instalacji elektrycznej wynosi około trzech godzin.

W 2010 roku auto przeszło face lifting. Zmieniono m.in. przednie reflektory, atrapę chłodnicy oraz zderzak przedni i tylny^[3].

Wersje wyposażeniowe

• Standard
• Kinetic
• Momentum
• Summum
• R-Design
• Polestar
• Feeling
• Sport

Standardowe wyposażenie pojazdu obejmowało m.in. 4 poduszki powietrzne, kurtyny powietrzne, system ABS, ESP, SIPS, WHIPS, IDIS oraz elektryczne sterowanie szyb i elektryczne sterowanie lusterek, klimatyzację i alarm.

Opcjonalnie auto doposażyć można było m.in. w skórzaną tapicerkę, nawigację satelitarną oraz reflektory ksenonowe^[4].

Silniki

Produkcja

Nagrody^[5]

• Die Besten Autos 2007 od niemieckiego pisma motoryzacyjnego „Auto Motor und Sport”
• Das Goldene Lenkrad 2006
• Auto Trophy 2006
• Design Award 2006

Przypisy